Woonoplossingen: waarom mag Hans niet permanent in zijn recreatiewoning wonen?

Van student tot senior: een woning vinden blijkt enorm lastig. Het nijpende woningtekort vraagt om (creatieve) oplossingen. Kassa portretteert mensen met oplossingen voor hun problemen op de woningmarkt. De woningoplossing van Hans: permanent wonen op recreatieparken weer toestaan.

In 2004 neemt Hans zijn intrek in een woning op Chaletpark Kempenbos in Diessen. Hij woont er met veel plezier, tot hij in 2017 bericht krijgt dat hij er niet langer mag blijven wonen. ‘Toen stond de politie voor de deur, de FIOD en de brandweer die kwamen even op het park kijken wie er allemaal woonden en of er ook achterstallige belastinggelden waren. Alsof hier allemaal boeven en oplichters wonen. Het was werkelijk verschrikkelijk. Een maand later kregen wij een brief dat we permanent wonen moesten opgeven.’ Binnen drie maanden moesten ze eruit zijn.

‘Hier kan iemand toch helemaal geweldig wonen. Je zou zeggen dat daar toch niks mis mee is. We zijn aangesloten op de riolering, alle voorzieningen zijn er. Er is WiFi op het park. Wat weerhoudt iemand ervan om hier te kunnen wonen?’ Maar dat mag dus niet. Hans vindt een oplossing: een huurappartement in Rotterdam. ‘Maar op die manier houden we wel twee huizen in beslag. Want of het een of het ander staat leeg. En dat is natuurlijk niet wenselijk in deze tijd waarin er zoveel mensen zijn die nog een woonruimte zoeken.’

Volgens Hans zijn de regels nogal onnavolgbaar. Waar Hans er in 2017 uit werd gezet, mocht zijn buurman blijven. Simpelweg omdat hij voor 31 december 2003 in de woning getrokken was. ‘Die heeft geluk gehad. (…) de gemeente houdt strak vast aan 2003.’

Hans mag dus niet meer permanent op het park wonen, maar hij mag er wel 365 dagen per jaar ‘verblijven’. ‘Wat het verschil tussen verblijven en wonen is? Tja, daar zit juridisch verschil in, maar daar houdt het ook wel mee op.’

Lees: De woonoplossing van Willem: wonen in een bedrijfspand