Wil jij een nieuwsbrief over de verkiezingen ontvangen?

De wettelijke verdeling van opgebouwde pensioenen bij echtscheiding bestaat nog maar relatief kort. Ik meen sinds 1995. In de klassieke rolverdelingen binnen een relatie zorgden vrouwen voor kinderen en huishouding en als ze al werkten was het een kleine parttime baan met weinig pensioenopbouw. Mannen bouwden dus meestal tijdens de relatie een veel hoger pensioen op. De wetgeving is erop gericht om te zorgen dat vrouwen niet steeds het financiële slachtoffer worden na echtscheiding. Daarnaast is het zo dat je bij een scheiding ervoor kiest om daarna onafhankelijk ieder je eigen weg te kunnen gaan. Aan elkaar geketend blijven zou dat belemmeren. Op zich lijkt mij deze wetgeving dus prima een gericht op rechtvaardige verdeling van lusten en lasten. Dat laat onverlet dat de toepassing in individuele gevallen tot situaties kan leiden die gevoelens van onrechtvaardigheid oproepen. Begrijpelijk en dat zal altijd het geval zijn, omdat er altijd uitzonderlijke situaties zullen voorkomen. Zelf verloor ik bij de start van de financiele crises in 2009 mijn goed betaalde baan en ondanks honderden sollicitaties vond ik geen werk meer, behoudens soms tijdelijk via uitzendbureaus tegen minimumloon. In 2010 ben ik gescheiden, verkochten we onze woning en sindsdien zijn we elk onze eigen weg gegaan, waarbij we nog steeds goede vrienden zijn. Mijn ex ontving dus over het tijdens onze relatie opgebouwde pensioen de helft van mijn pensioen en ik de helft van haar pensioen. Zij werkte parttime tegen een veel lager salaris in de zorg. Daar was voldoende werk en zij ging vrijwel fulltime werken. Haar pensioenopbouw nam toe en ging en gaat nog steeds ca. 10 jaar door. Mijn pensioenopbouw is 10 jaar te vroeg volledig geëindigd door baanverlies en wat ik had opgebouwd is vrijwel gehalveerd vanwege de lange relatie die we hadden. Intussen vond zij een nieuwe partner die een riant pensioen heeft opgebouwd. Is dat verschil in financieel toekomstperspectief eerlijk ? Dat is een niet relevante vraag. Waar het om gaat is dat je na een echtscheiding elk onafhankelijk je eigen weg moet kunnen volgen en niet aan elkaar geketend moet blijven vanwege financiën (lees: pensioen). De toekomst is niet eerlijk of oneerlijk, hooguit onvoorspelbaar. Wat te denken van al die vrouwen die voor 1995 zijn gescheiden. In veel gevallen moeten die van alleen aow rondkomen, terwijl de ex-echtgenoten een zeer riant bedrijfspensioen als aanvulling daarop hebben opgebouwd. Vrouwen werden en worden in vele opzichten achtergesteld bij mannen. Denk aan het veel later krijgen van kiesrecht in 1919, aantoonbaar lagere salarissen voor hetzelfde werk, lagere scholing, dus lager salaris en geen aanvullend pensioen tot notabene 1995. Er is nog een lange weg te gaan voordat er daadwerkelijk sprake is van gelijke en rechtvaardige behandeling van en tussen vrouwen en mannen. Na de wettelijke verdeling van opgebouwde pensioenen bij echtscheiding zullen mannen er meestal financieel beter uitspringen. Domweg omdat ze meer verdienen en dus een hoger pensioen blijven opbouwen. En uitzonderingen zullen altijd blijven voorkomen. Dat kan geen wet voorkomen en is ook niet - rechtvaardig - oplosbaar.

Hoe oud ben je nu, 90 of zo