We Are Electric Weekender | Sfeerverslag

Hét festival gevoel: dat je tent staat en je dat eerste blikje opentrekt. Dát moment is misschien wel het gelukkigste moment uit mijn leven. Iedere fokking keer weer. En dus ook bij de derde editie van We Are Electric. By fár het festival met de beste vibe onder de beste vibe festivals.   

Wat is We Are Electric?
Met inmiddels vier binnen-  en drie buitenedities mag We Are Electric zich een inmiddels bekende eend in de festivalbijt noemen. Een eigenwijze eend. Dat dan weer wel. Want de combinatie van drum ’n bass, electro, trap, techno én house zie je hier veel te weinig.  

Publiek: een no nonsense regenboog
En dat vertaalt zicht direct door naar het publiek. De laatste keer dat ik een liefdevoller zooitje ongeregeld trof was op  de Nederlandse Burning Man . Het publiek van We Are Electric is er een die no-nonsense ademt. Een mega ‘wees maar jezelf, dat is al goed genoeg’ vibe over zich heen heeft. Maar daardoor stiekem kleurrijker is dan ze zelf doorheeft. 

Vrijdag: bier en blauwe plekken
Goed, afgelopen weekend. De vrijdag start dus met dat eerste biertje. Dat al snel uitmondt in veel meer adembenemende - want nog koude - biertjes. De modus is aan, en voorzien van de nodige fluor schmink starten we bij Goose. Die de fris-startende vibe perfect vangt. Waarna hij het publiek kwispelend en ready achter voor Dr Lektroluv. 

Dr Lekroluv: nostalgie pur sang
Deze man ontmaagde mij op muzikaal niveau. En liet mij jaren terug al proeven aan de kleurrijke snoeifijne energetische stroming die electro heet. En alhoewel ik hem direct in mijn armen sloot, ben ik stiekem eerst nog wat jaren gaan slettenbakken in de techno-scene. Maar daar opeens. Tijdens de klassieke kneiters Zombination en Monstertruckdriver, wist ik dat dit de ware was.  

Drum ’n bass en zes kilo eten
Uitgeput en volledig genezen door de dokter rollen we naar de drum ’n bass tent. Waar een ander fenomeen in de vorm van Pamb & Harsh klaar stond om dat laatste stukje energie eruit te rammen. Geholpen door de nodige pit-vormingen lopen we vol blauwe plekken richting de lading food trucks en eten we tot de munten op zijn.  

Zaterdag: bellenblaas & klikorave
Dag twee begint met een ritje op de bellenblaasfiets. Een gigantische statische tweezitter die het hele terrein van bellenblaas voorziet. En eindigt met een classic klikorave. Deze keer uitgebreid met een dude met een gitaar.  Waardoor het normaliter domme maar heerlijke ge ‘LA LA LALA LAAAHH’ voorzien van gelijkritmische drums op containers, deze keer afgewisseld wordt met een hysterisch valse ‘Het is een nacht’. 

Swaffeltje & de echtelijke ruzie
’s Middags ontstaat er een echtelijke ruzie. Dit omdat Swaffeltje (een unicorn op een stokje) niet naar binnen mag. Na een kleine bitchslap (want de chick in kwestie voelt zich niet gesteund door vriendlief) zijn de gemoederen weer bedaard. En kan ook voor dit stel het festival beginnen. 

Gangbangbangers, Lunice & Biki 90
Muziek op zaterdag. Je zou het bijna vergeten. Omdat we deze dag vooral veel buiten rondstruinen, duiken we ’s avonds snel de tent in om dat laatste stukje energie eruit te rammen. Iets wat je wel aan Lunice, de Gangbangbangers en Biki90 over kan laten. Met een vers stel blauwe plekken (die pit went nóóit), wandelen we richting camping. Rechtstreeks de klikorave in.

Die zinderende zondag 
ALLEJEZUS wat is het warm! Gelukkig is menig katerman uitgerust met een supersoakerish waterpistool. Kwestie van bikini aan, en lopen maar.  Op het festivalterrein is het nog opvallend rustig. De enige plek die gretig aftrekt vindt is de speciaal bier bar. Want, juist, schaduw. Aangezien je een belachelijk intense kater maar met één ding kan bestrijden, bestel ik meteen eindbaas van de kaart. 

Kater: apathische keuzestress 
Even tussendoor he. Die katers. Waarom? Steeds weer neem je je voor om tussendoor eens een frisdrankje te knallen. Of in ieder geval wat water bij het toilet. Maar élke keer als de drank in de man is. En de zon op je bol. Denkt alles; “Nee hoor, drink maar door. De kater komt later. Je hoeft nu geen water.” En elke keer is het weer janken in een hoekje. De mensheid is een vreemde snuiter.  

Dub FX: hoogtepunt van 't weekend
Benjamin aka Dub FX maakt zijn muziek met een beatbox en een loopstation. Waarmee hij dus alle klanken die ie z’n strot uitgooit opneemt en samplet. We hadden goede verhalen gehoord. Dus stonden met een kater van duizend hoopvol linksvooraan. En dan opeens trékt me deze man toch een bass uit een halve houten avocado. Alsof hij in één simpele trilling driekwart van de brakheid uit het publiek trilt. Shit is aan. Dag 3: Let's go! 

We Are Electric: het golden hour
Zondag einde dag belanden we bij Vunzige Deuntjes. Op het strand. De lading stof in combi met de ondergaande zon zorgde voor een sprookjesachtige setting. Waar eenhoornknuffel Charlie met z’n bazin bijkomt van dit geweldige weekend. Waar een vriendinnetje vol trots met haar zojuist verworven opblaaskrokodil danst. En waar de DJ de ene foute RnB kneiter na de ander dropt. 

Finale: Cookie Monsta & kip
En dan is daar de finale. De laatste minuten van dit fijne festival. Het eerste deel breng ik door linksvoor bij Cookie Monsta & Funtcase. Twee gasten die de tent afbreken en maar één duidelijk doel hebben: dat allerlaatste stukje energie er genadeloos met duivelse lach uitpersen. En dat lukte. Om niet compleet stuiterend het terrein af te trillen eet ik een laatste portie kip op het strand. Genietend kijk ik naar alle festivalgangers. 

Jezus jongens, wat was dit weer een fijne editie. Tot volgend jaar!

Geschreven door: Suzanne
Foto credits: Onno Quint