Wat leert kunstenaar Tim ons over de vergankelijkheid van het leven?

Met enkel een hark en een touwtje maakt kunstenaar Tim de mooiste creaties op het strand van Zandvoort, waarna de zee deze vervolgens weer wegspoelt.

‘Wat ik eigenlijk zoek is om alles los te kunnen laten’, vertelt Tim Hoekstra in Floortje blijft hier. ‘Om uit het hoofd te raken’, benadrukt hij.
 
Makkelijk is dat loslaten niet. De avond voorafgaand aan een goede dag, kan Tim moeilijk slapen. ‘Dan lig ik te piekeren wat ik zal maken.’ Als hij de volgende dag met hark en touw op het strand staat neemt die onzekerheid langzaam af. ‘Ik begin altijd met een paar lijnen, dat is altijd een worsteling met mezelf. Maar op een gegeven moment kom je in een soort flow. En dan ben ik zo een paar uur van de wereld.’ Loslaten is de enige optie, volgens Tim. Anders krijgt hij het niet voor elkaar. ‘Het is zo groot, als je dat met je hoofd wil beredeneren dan lukt het gewoon echt niet.’

Met de hark
Acht jaar geleden maakt Tim zijn eerste zandkunstwerk, nadat hij geïnspireerd raakt door een woestijnkunstenaar. ‘Hij maakte patronen, maar echt heel groot. Toen dacht ik: wauw, dat is echt waanzinnig.’ Hij klopt bij de buren aan, waarvan hij weet dat ze in het bezit zijn van een hark, en trommelt zijn buurjongen op om met hem het strand op te gaan. ‘Toen hadden we allemaal cirkels gemaakt en allemaal ingeharkt, en dat heeft me toen zo gepakt.’ In de jaren die volgen verdiept hij zich steeds meer in de technieken. Hij leert over getijden en zandstructuren én ondertussen maakt hij steeds mooiere kunstwerken.

Betoverende natuur
Het is een kers op de taart voor Tim. ‘Als je mijn kunstwerken weglaat dan is de natuur al enorm waanzinnig, alleen we zien het gewoon niet meer.’ De werken van Tim helpen passanten weer voor even de focus op die prachtige natuur terug te krijgen. Zo ook Floortje. ‘Ik kwam een paar weken geleden heel vroeg in de ochtend naar beneden lopen, en ik zag ineens die cirkels die jij had gemaakt. Je was al weg en ik heb alleen maar gedacht: wat is dit prachtig. Ik was gewoon helemaal betoverd’, vertelt Floortje aan Tim. ‘Het was zo’n mooie ervaring omdat ik echt het gevoel had: dit heeft iemand mij cadeau gedaan.’ Die reactie krijgt Tim vaker. ‘Ik heb hele mooie gesprekken met mensen die kippenvel krijgen of geëmotioneerd raken. Dat is heel mooi om te zien, maar het creëren is echt voor mijzelf.’

Systeem
Met de jaren leert Tim, door middel van zijn meditatieve kunstvorm, wat echt belangrijk is voor hem. Een ding valt daar in ieder geval niet onder: carrière maken. ‘Je wordt in een systeem opgevoed waarin je werk moet hebben en carrière moet maken, en dat heb ik natuurlijk ook allemaal gedaan, maar ik snapte dat systeem nooit. Ik ben ook best wel afgerekend door dat systeem: ik had dyslexie. Als ik mijn oude schriften opensla dan zie ik overal staan dat ik niet goed meedeed. Dat beschadigt je wel. Dat merk ik nu.’ Nu hij weet dat er ook andere paden te bewandelen zijn schept hem dat enorm veel vrijheid.

Vergankelijkheid van het leven
Uiteindelijk gebeurt het onvermijdelijke. Vlak voor de vloed is Tim klaar met zijn kunstwerk en dan verdwijnt het weer. ‘Het is net als het leven’, volgens Tim. ‘Alles is tijdelijk. (…) Het enige dat er blijft is de natuur, de planeet, de aarde en de sterren.’ Tijd om te leren loslaten, volgens Tim. ‘We maken ons heel druk terwijl alles maar tijdelijk is. Iemand is er maar heel even, en dan gaat het weer verder. Dan is er weer een nieuwe kans, een nieuwe (zand)bank, nieuw weer, wel wind, geen wind, zon, sneeuw; wat er maar wil gebeuren.’ Floortje: ‘En een nieuw kunstwerk.’