Wat hebben we nou geleerd van die pizza-pasta-patat-ophef?

Eerst even het bericht. ‘Het splinternieuwe Kinderen voor Kinderen -liedje ‘Reis Mee!’ is bij sommigen in het verkeerde keelgat geschoten, omdat het kinderen in vakantietijd zou aansporen om ongezond en calorierijk te eten’, schreef de showredactie van het Algemeen Dagblad eerder deze week. Het koor zingt over het eten van pizza, pasta en patat op vakantie (en geen spruitjes of puree, of zuurkool of hachee). Volgens het dagblad wordt het lied voorzien van ‘snedige commentaren’. Zo zou Reis Mee! in het extreemste geval, als kinderen zich tijdelijk afwenden van gezond eten en kiezen voor onverantwoorde alternatieven, kunnen leiden tot obesitas. Anderen snapten weer niet waar de critici zich druk over maakten, inclusief schrijver Jochem Myjer en componist Tjeerd Oosterhuis.

Maar was er eigenlijk wel ophef? En is dat nieuws?

Over die vragen filosofeerde Pieter Derks in De Nieuws BV . ‘Inderdaad, er waren een páár opmerkingen van bezorgde leerkrachten die net een hele vakantie hadden besteed aan een lespakket over broccoli voor de themaweek over antioxidanten, en dat zagen ze nu allemaal in het water vallen’, zegt hij. Hij las vooral heel veel berichten op sociale media over de ophef: wat was er in hemelsnaam mis met dit lied? ‘Er is dus vooral ophef over de ophef, die geen ophef is, omdat de ophef vooral ophef is geworden door het bericht over de ophef.’

Famke Louise
Ophef over ophef. Het is een journalistiek genre geworden, ook voor de showsectie van het Algemeen Dagblad . Een greep uit de AD -showartikelen van de afgelopen weken:
‘Ophef over donkere Ariel in Disneyfilm’ (5 juli)
‘De kont van Famke Louise zorgt voor ophef op Instagram’ (17 juli)
‘Uitspraken Johan Derksen zorgen meteen voor ophef’ (6 augustus)

Misschien moeten we nieuwsmedia verbieden het woord ‘ophef’ überhaupt te gebruiken, denkt Derks hardop in De Nieuws BV. ‘Ten eerste is het meestal geen ophef’, zegt hij. ‘Als juf Hetty en meester Henk er op Facebook iets van vinden, is het je heilige taak als journalist om je schouders op te halen en aan je werk te gaan. Want, ten tweede: ophef is geen nieuws. Al zijn mensen boos over iets, de nieuwswaarde daarvan is nul komma nul. Er zijn altijd mensen boos over iets. Het zou nieuws zijn als iedereen het met elkaar eens is. Dat zou een groot artikel in het AD rechtvaardigen: iedereen is het eens over het nieuwe lied van Kinderen voor Kinderen .’

‘Het is ons goed recht om ergens over te kunnen zeiken. Laten we ons dat een beetje gunnen en het daarbij laten.’