Wat hebben we geleerd van It’s A Man’s World?

Zeven mannen en zeven vrouwen denken dat ze meedoen aan een spelletjesprogramma, maar niets is minder waar. Dit programma is niet puur een ‘battle of the sexes’. Bij ieder verloren spel mag de winnende partij de ander een leefregel opleggen. Het programma is zo gemanipuleerd dat de vrouwen vaker winnen. Omgekeerd krijgen de mannen dus steeds meer beperkingen op hun bordje. En zo komen ze dus langzaam maar zeker in de positie van de vrouw terecht. 

Stereotype 

“Mannen en vrouwen zijn gewoon verschillend,” zegt bodybuilder Bart in de eerste aflevering. In het begin van het programma gedragen de deelnemers zich nog best stereotype. Als beide teams op de boerderij arriveren, doet Charlene er behoorlijk lang over om uit de legertruck te klimmen. Ze moet namelijk haar hakken nog uitdoen. 

Omgekeerd denken de mannen wel hun slag te kunnen slaan. Ze lopen over van zelfvertrouwen. Bart ontpopt zich in het begin al vlug tot de alfa-man van de groep en zet daarmee ook de toon. Voor de eerste opdracht moeten ze elkaar persoonlijke verhalen vertellen. Maar daar heeft het mannenteam niet zo’n zin in. Het kaartje met vragen gaat direct het kampvuur in.

Teamwork 

De vrouwen zijn meteen een kei in samenwerken. Omgekeerd blijkt communicatie voor de mannen in het begin nog een ding te zijn. Dit zien we bijvoorbeeld bij de game in aflevering 2 waar bejaarden met hun rollators samen een puzzel moeten vormen. Eigenlijk was deze zo gemanipuleerd dat de mannen juist moesten winnen. Dit om te voorkomen dat ze gedemotiveerd zouden raken gedurende het programma. Maar tóch doen de vrouwen het uiteindelijk beter. Puur omdat hun strategie van tevoren duidelijker was afgestemd. 

Maar niet ieder vooroordeel blijkt uit te komen. Wanneer de beide teams in diezelfde aflevering een elektronische baby moeten verzorgen, komen de mannen uiteindelijk als winnaar uit de bus. Dit is ook nog eens extra knap omdat dit onderdeel van de afleveringen nooit gemanipuleerd is, beide teams maken dus evenveel kans. De aanname dat vrouwen beter kunnen zorgen mag na deze aflevering de prullenbak in. 

Elke keer als er een game wordt gewonnen krijgt het winnende team een workshop cadeau. Een haka-training, een militaire parcoursbaan, een training kickboksen of een rustig lesje mindfulness: werkelijk alles komt voorbij. Stuk voor stuk zijn dit natuurlijk essentiële lessen in het behalen van een glorieuze overwinning (niet dat dit voor dit programma wat uitmaakt…)  

Leefregels 

Doordat de mannen meer verliezen, krijgen ze ook steeds meer leefregels opgelegd. De dames kunnen daarbij voor een lichte of een zware variant kiezen. Omdat de competitiedrift hoog zit, gaan ze meestal voor het laatste. Dit zorgt voor de nodige afgunst bij het mannenteam. Ze moeten na verloop van tijd koken, ontbijt serveren, de tenten schoonmaken, de moestuin onderhouden en de dieren verzorgen. Taken die de vrouw in het dagelijkse leven (ook nu nog) vaak op zich neemt. In aflevering 6 zijn ze zelfs gedwongen om zich te hullen in hoge hakken en jurken. 

De vrouwen lijken omgekeerd zichtbaar te genieten van hun verworven macht. Wanneer Jonathan en Thijs voor het eerst de tent schoon maken, gaat het dan ook een beetje mis. Renske wil dat Jonathan een gebruikt servetje opruimt. Jonathan vindt dat ze het ook best zelf weg kan gooien. Er ontstaat direct spanning. Het laat zien wat het experiment los kan maken, bij beide partijen. 

In aflevering 7 komen deze verhoudingen tot een hoogtepunt. De mannen moeten ieder apart met de vrouwen een huisje delen. Daarbij moeten ze voor álles toestemming vragen. Charlene gaat daarbij tot het uiterste en maakt Jonathan het leven goed zuur. Zó erg dat hij op een bepaald moment als een hond achter haar aan besluit te kruipen. Zo probeert hij te laten zien hoe ver het eigenlijk is gelopen. 

Doorgestoken kaart

Het vrouwenteam doet het erg goed. In de 7e aflevering bij het inparkeren van verschillende auto’s komen ze alleen niet zo goed uit de verf. Er zijn namelijk maar drie teamgenoten met een rijbewijs in hun midden. Sophie besluit het spel te stoppen. Het maakt namelijk niet zo veel uit hoe ze het doen. De uitslag staat al vast, de dames gaan het spel winnen. Althans, dat wordt de mannen verteld. Dan horen de vrouwen voor het eerst de ware intentie van het programma. Voor sommigen is dit een lichtelijke teleurstelling: ze blijken niet alles gewonnen te hebben. 

Sommige vrouwen hadden al een vermoeden dat er iets niet helemaal klopte. Ook de mannen beginnen langzaam hun bedenkingen te hebben bij alle triomfen van het vrouwenteam. Hier klopt iets niet. Als ze in de laatste aflevering een kuisheidsgordel voorgeschoteld krijgen, zijn ze er definitief klaar mee. Dit gaan ze niet doen. Dit is ook het punt waarop Sophie het experiment beëindigd. “Zo ver zullen we niet gaan.”

Hoe dacht Nederland?

Nu was It’s A Man’s World een experiment van een achttal dagen. Maar voor veel vrouwen over de hele wereld is dit hun dagelijkse realiteit. Het doel van het programma is om dit duidelijk te maken. De deelnemers hadden in ieder geval de nodige stof tot nadenken na afloop. 

Ook konden mensen via onze website zelf stemmen op een aantal prikkelende stellingen over de verhouding man/vrouw. Er waren in totaal 816 deelnemers. Van de deelnemers waren 17,3 % man. Dit komt neer op 141 mannen. 
82,7 % vrouw. Dit komt neer op 675 vrouwen. Benieuwd wat hier uit kwam? 

Van vrouwen was 78,5 % het oneens met deze stelling.
Van de mannen was 63,1 % het oneens met deze stelling.

55,4 % van de vrouwen was het oneens met deze stelling. 
77,3 % van de mannen was het eens met deze stelling.
 

89 % van de vrouwen was het eens met deze stelling
87,9 % van de mannen was het eens met deze stelling.

60 % van de vrouwen was het eens met deze stelling.
28,4 % van de mannen was het eens met deze stelling. 

​​​​Mannen zijn zich niet genoeg bewust van hun voordelen in de samenleving.

76,9% van de vrouwen is het eens met deze stelling.
29,8 % van de mannen is het eens met deze stelling.