280 tekens kunnen geen littekens helen. 'We komen echt alleen verder met elkaar door een heel goed gesprek’, zegt dichter Roziena Salihu in Spijkers met Koppen. Zij hoopt dat mensen eens echt naar elkaar gaan luisteren, want 280 tekens op Twitter zijn net niet genoeg.
Deze week las ik op twitter ‘Ik heb me naar mijn beste weten altijd gedragen binnen de wetten die in Nederland gelden’
En dit is precies de manier waarop we problemen in dit land bagatelliseren het zit verstopt in daden maar vooral in woorden als liefhebber van taal voel ik de zwaarte in keuzes van zinnen ik voel die zwaarte in kleine lettertjes die grote beloftes pretenderen in afleidende zinsconstructies ik voel de misconceptie dat een twitterbericht genoeg is dat 280 tekens littekens kan helen, alsof we daarmee het kwaad balanceren
We hebben er veel gehoord zowel op schrift als verbaal de dooddoeners de slappe aftreksels van excuses het naast je neer leggen, niet de schuld erkennen
Het niet kunnen herinneren je berusten op een geheugen dat verder prima lijkt te werken racistische uitspraken die niet tellen wanneer ze worden gemaakt in het bijzijn van familie
Wanneer je zegt ‘je gedragen te hebben binnen de wetten van deze maatschappij’ scheldt je daarmee de discussie kwijt het zou niet mooier moeten worden niet pijnlijker moeten zijn
En natuurlijk tijdens de verkiezingen zagen we door al die mooie speeches overduidelijk campagne strategieën dat ook die woorden zorgvuldig zijn gekozen om mijn stem te winnen dat we nu of straks in ieder geval achteraf wellicht van een koude kermis thuis zullen komen als blijkt dat die beloftes loos waren maar daarop anticiperen we dat wil ik best vergeven aangezien we daar op voorhand al doorheen keken
En het zijn echt niet alleen politici het zijn ook individuen, bedrijven en instanties die hun woorden kiezen op basis van het inperken van reacties en ik voel ze elke letter mag het wat mij betreft oprechter zodat we allemaal weer even mens dat we luisteren wanneer er wordt gezegd: ‘De situatie voelt onveilig, onprettig, onterecht’
want ik snap nog steeds niet goed waaróm dat ter discussie staat wanneer men onrecht aankaart er niet over wordt gepraat maar er wordt verscholen achter wetten die verkeerde acties beschermen waarom de één bezig is trauma te verwerken aan pijn wordt bloot gesteld terwijl de ander er warmpjes bij zit met wachtgeld ik snap het niet.
Laten we gewoon eens naar elkaar luisteren zodat we allemaal weer even mens want we komen echt alleen verder met elkaar door een heel goed gesprek en het maakt mij dan niet uit… wáár je dat doet
Ik vind 280 tekens op twitter alleen net niet genoeg.