Waarom krijgen mensen met een beperking geen hulp voor make-up?

Eva is geboren zonder armen en benen, een hele zeldzame beperking. Hierdoor kan ze niet alles zelf. Zo kan ze bijvoorbeeld haar eigen haar niet in een staart doen en lukt het haar niet goed zichzelf helemaal op te maken. Natuurlijk wil zij, net als alle andere jonge vrouwen, er leuk uitzien. Daarom deed ze in Yung DWDD een oproep . Eva in De Wereld Draait Door : ‘Want hoe je het ook wendt of keert, met een beperking zoals die van mij, sta je bij de eerste indruk altijd 1-0 achter.’

Mensen zoals Eva krijgen daarom hulp. Zij heeft zorgverleners in dienst die worden betaald vanuit het persoonsgebonden budget, oftewel het PGB. Deze hulpverleners mogen per dag maar vijf minuten besteden aan Eva’s haar en hebben geen tijd voor haar make-up, dat is zo voor haar besloten. Daarom pleit ze voor een extra kopje in het PGB-regelement. Hierin moet uiterlijke verzorging worden opgenomen. Want naast wassen, douchen en aankleden moet er volgens Eva ook tijd worden gemaakt om haar make-up te doen, haren te stijlen en benen te scheren.

Indicatie
Het persoonsgebonden budget is voor mensen met een chronische beperking of ziekte. Zij kunnen dit budget aanvragen. Wanneer het budget wordt toegekend, kunnen er zorgverleners worden betaald van dat geld. In Eva’s geval bepaalt de zorgverzekering welke zorg zij nodig heeft. Dit doen zij op basis van een indicatie die door een onafhankelijke verpleegkundige wordt gemaakt. Eva kijkt samen met de verpleegkundige wat zij nodig heeft. Samen stellen ze een formulier op met wensen en behoeften. Vervolgens checkt de zorgverzekeraar of Eva die dingen volgens hen ook echt nodig heeft. Maar dat opstellen van die hulpvraag is nog best lastig, vertelt Eva: ‘Ik merk dat ik het heel lastig vond om de juiste benaming te vinden, om goed uit te kunnen leggen wat ik wil en wat ik nodig heb. Om op een papier aan te geven wat ik nodig heb, want dat zou ik veel liever face-to-face doen, of laten zien. Ik vind het sowieso gek dat iemand anders voor mij bepaalt wat ik nodig heb. Het is mijn leven, waarom bepaalt iemand anders dan wat ik wel en niet mag? En het is ook heel persoonlijk; iedereen heeft iets anders nodig.’

Persoonlijke verzorging
Eva wil dus graag dat haar zorgverlener haar haren en make-up doet. En volgens de regels kan dit worden geleverd. Het valt namelijk voor een deel onder persoonlijke verzorging. Het enige probleem is het feit dat alles verantwoord moet kunnen worden aan de verstrekker van het PGB, in dit geval dus de zorgverzekeraar. Deze moet erop toezien dat het geld nuttig wordt gebruikt. En daar zit dan het probleem. De verstrekker houdt er vaak andere opvattingen op na, als het aankomt op wat noodzakelijke zorg is. Eva vertelt dat ze dat wel begrijpelijk vindt: ‘Ik snap wel dat ik niet doodga wanneer mijn haar niet wordt gedaan, of ik geen make-up op heb. Toch draagt het wel bij aan mijn kwaliteit van leven. Ik begrijp dat je ergens een grens moet trekken en dat ik niet alle uren kan krijgen die ik wil.’

Zorgkloof
Wat voor Eva heel belangrijk is, staat bij de verstrekker onderaan het lijstje. De basis van de zorgverlening is namelijk geneeskundige zorg. En daar valt make-up niet onder. Dit is dus vaak een discussiepunt. Eva’s zorgverzekering zegt hier het volgende over: ‘Wij snappen dat uiterlijke verzorging heel belangrijk kan zijn. Er moet vooral gekeken worden welke zorg noodzakelijk is en hoeveel tijd daarvoor nodig is. Er zit een groot grijs gebied tussen medisch noodzakelijke zorg waar iedereen via de zorgpremie aan meebetaalt, en wensen die op persoonlijk vlak heel belangrijk kunnen zijn. Hierin heeft de verpleegkundige een grote rol. Deze moet een goede inschatting maken.’

Omdat de verstrekker veel verder van de situatie af staat, kan deze vaak niet goed inschatten wat iemand nodig heeft. De afstand is te groot. Eva is het daarmee eens: ‘Mijn zorgverzekeraar beoordeelt aan de hand van een papiertje welke zorg ik nodig heb. Ik snap dat ze geen tijd hebben om persoonlijk bij iedereen langs te gaan, maar dit werkt niet.’ Om deze kloof te overbruggen is belangenorganisatie PerSaldo ontstaan. Zij verzamelen verhalen van mensen zoals Eva om deze vervolgens aan zorgverstrekkers aan te bieden. ‘Het is heel goed als een verhaal een gezicht krijgt. Ik zou best zelf bij de zorgverzekeraar langs willen gaan. Het komt denk ik veel beter over als iemand kan zien wat ik wel en niet kan en hoe ik ben als persoon.’

Herken jij je in het verhaal van Eva? Neem dan contact op met Yung  DWDD . En misschien kunnen jullie samen het verschil maken.

PS: kom 27 oktober naar het eerste  BNNVARA Festival  op de Westergas in Amsterdam! ( info )

Kijk/lees/luister verder
Video: Torenhoge schulden en stress na aanvraag PGB  
Artikel: Eva van Yung DWDD: 'Ik weet heus wel dat ik dit heb'