Een eerlijk gelijkwaardig Nederland. Wij zijn voor. Jij ook?

Raven is terug! | Nachtdieren

  •  
08-01-2019
  •  
leestijd 3 minuten
  •  
870 keer bekeken
  •  
Nachtdieren

In Nachtdieren toert Raven van Dorst door Nederland. Wie lopen er 's nachts nog over straat? Waar brandt nog licht? En waarom dan? Dinsdag trapte zij haar avontuur af in haar hometown: Rotterdam!

Verzamelaar Frans 
In het holst van de nacht ontmoet Raven op de hoek van de straat Frans. Leunend tegen een muurtje. Fiets met een grote voordrager. En een biertje in z’n hand.

Nachtdieren Frans

Raven: Hallo! Sorry, hoi ik ben Raven.
Frans: Hoi, Frans.

Hoi Frans, wat sta je hier zo te doen op straat?
Ik sta lekker biertjes te drinken.

Ga je mij er één aanbieden? Want dan kan ik zeggen 'nee, ik ben met de auto'.
Oké is goed, wil je misschien een biertje?

Nee dank je, ik moet nog rijden… Is het niet veel te koud om buiten biertjes te drinken?
Nee dat niet, maar ik ben een beetje aan het rondwandelen. Dingetjes zoeken, oud ijzer en zo.

Is dat je baan dan?
Nee natuurlijk niet, ik heb ook werk. Maar ik zit in de bewindvoering. Ja, ik werk wel, maar dan hou je heel weinig over. Dus zo pak ik wat extra's mee zeg maar."

En wat verdien je hier dan aan?
Dertig, veertig euro per nacht. Ja makkelijk. Dan ben ik twee, drie uurtjes bezig. Kijk het ligt niet in mijn aard om oude vrouwtjes te beroven of zo, weet je. Die gasten die dat doen daar heb ik een schurfthekel aan. Oh kijk daar!

Ondertussen spotten ze op de hoek van de straat wat volle dozen. Dus terwijl de dozen grondig geïnspecteerd worden gaat het gesprek door.

Als je een andere baan zou kunnen hebben, wat zou je dan kiezen?
Ja dat weet ik eigenlijk niet. Ik heb nu alle vrijheid. Ik kan gaan en staan waar ik zelf wil. Maar ja, dit is ook wel een beetje gedwongen zeg maar.

Hoe zit dat dan?
Ik had een eigen zaak ook. Een timmerbedrijfje van ons samen, met mijn ex. Zij zat er voor tien procent in, maar dat was genoeg bleek... Genoeg om mij, nou ja... om mij kapot te maken.

Ik heb ook nog een dochter, die is nu zeventien. Ze woont bij haar moeder. Ik heb haar al heel lang niet gezien, al acht jaar. Daar ben ik helemaal niet blij mee... En als je ze belt dan heb je heel even twee woorden en dan is het klaar. Maar ja, ik weet het ook niet. Ik kan wel heel moeilijk gaan doen, maar dan krijg ik ze nooit meer te zien. 

Heb je wel de hoop dat het ooit goed komt?
Nou ja... dat is de keuze van mijn dochter zelf. Maar je weet niet wat er in die acht jaar verteld is hè. Misschien wat voor slechte vader ik ben en weet ik veel wat allemaal.

Misschien heeft ze dat ook niet gedaan. Maar anders had ik mijn dochter al lang weer gezien denk ik, toch? Als ze dat niet verteld had. Dus… dat is mijn mening. Ik hoop heel snel mijn dochter weer te zien, ja...

Dat hoop ik ook voor je. Heftig man.
Ja... dit was ff een moeilijk onderwerp hoor.

Ja sorry.
De mazzel!" 

Later Frans! Hand in hand kameraden.
"Hand in hand kameraden." 

Gouwe vent toch?

Naast verzamelaar Frans ontmoet Ravan een vrouw die niet kan slapen, een jongen die eerste wil worden met Fortnite, een man op zoek naar snelle mannenliefde en visser Mehmet. Oh ja én ze brengt twee RET-medewerkers een loempiaatje (of, zoals Raven ze in het Engels noemt ‘Loemapaya’s), en ontbijt ze met een biertje in een truckerscafé.

Nachtdieren - Rotterdam

Meer? Kijk ook:

Delen:

Praat mee

Onze spelregels.

0/1500 Tekens
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.