TERUGKIJKEN: SPUITEN EN SLIKKEN | SOA-CRISIS
20-04-2017
• leestijd 2 minuten
Stel. Je valt niet binnen een groep die veel risico loopt op een soa. Maar tóch wil je het even laten checken. Gewoon. Voor de zekerheid. Dan bel je de GGD. En dan stellen ze je wat vragen. Of je klachten hebt bijvoorbeeld. En of je bent gewaarschuwd. Als dat zo is, mag je langskomen voor een test. Maar als je dus niét binnen een risicogroep valt. Geen klachten hebt. Niet bent gewaarschuwd. Én geen seks hebt gehad met iemand uit een risicogebied. Dan gaat de GGD je niet gratis testen. Met dank aan de overheid die hier op heeft bezuinigd. Mooi kut.
Vaak wordt er dan aan de telefoon nog wél even gemeld dat je je bij de huisarts kan laten testen. Tja, kan. Maar niet echt voor een studentenprijsje. De kosten kunnen namelijk oplopen tot 220 euro. Oh, en anoniem is het ook niet. Het kan zomaar zijn dat er een rekening bij je ouders op de deurmat valt. Laagdrempelig? Niet echt, hè?
Het gevolg? Mensen liegen over klachten. Zodat ze toch langs mogen komen voor een test. Of erger: mensen laten het er maar bij zitten. Lopen ongemerkt door met een soa. En geven die vervolgens aan iemand anders door.