Robin (29) vluchtte jarenlang in gamen: 'Daar voelde ik me goed genoeg en in het echte leven niet'

Trigger warning: suïcidale gedachten

Robin vlucht sinds zijn jeugd in beeldschermen. Na jaren van overmatig gamen, het kijken van porno en het gebruiken van drugs deelt hij in De Uitvlucht hoe hij nu omgaat met de verleiding om te vluchten – een verleiding die nog altijd op de loer ligt.

'Soms als ik in de tram zit en er iemand naast mij begint te gamen, dan heb ik gelijk de neiging om te kijken naar dat scherm', vertelt Robin aan Max. Een tijd geleden heeft hij zijn smartphone verruild voor een oude Nokia, die hem helpt met het beperken van zijn schermtijd. Maar nog altijd zijn schermen overal om hem heen, zoals in de handen van medereizigers in het openbaar vervoer. 'Dan denk ik: "Oké, ik moet hier niet te lang naar kijken." (...) je wil er toch ver vandaan blijven.'

Inmiddels is Robin al een tijd gestopt met gamen. Het keerpunt, zo blikt hij terug, kwam tijdens de jaarwisseling van 2022 naar 2023. Hij is op dat moment continu aan het gamen en gebruikt veel drugs. 'Ik kwam op een punt met oud en nieuw dat ik gewoon maar pillen naar binnen stopte – zo'n acht pillen – en ik zat te shaken en te doen, en ik voelde me zo verdrietig en eenzaam. Ik nam een pil en ik dacht: "Als ik nu doodga, dan boeit het me niet. Het boeit me gewoon echt niet meer." De volgende dag voelde ik zoveel pijn door mijn lichaam – emotionele, mentale pijn – en ik dacht: "Dit wil ik gewoon echt niet meer."'

Hij vraagt hulp aan zijn buurman, gooit samen met hem de drugs weg en verandert zijn leven drastisch. 'Vanaf die dag dacht ik: "Nu is het gewoon klaar." En dat was gewoon mijn rock bottom. Als ik daar nu aan terugdenk, dan weet ik dat ik daar gewoon echt niet meer naartoe wil.' Nu heeft Robin een helder doel voor ogen: hij wil iets van zijn leven maken. Voor zijn gevoel is dat leven dan ook nu pas echt begonnen. 'Ik had gewoon geen leven. Het enige waar ik goed in was, was gamen en drugs gebruiken. Daar haalde ik mijn waardering uit en daar voelde ik me goed genoeg – en in het echte leven niet.'

Nu ziet Robin zijn leven er heel anders uit: hij doet vrijwilligerswerk, sport regelmatig en treedt op als spreker waarbij hij vertelt over zijn pestverleden, waar zijn vluchtgedrag uit voortkwam. De focus ligt op 'vanuit mijn gevoel leven, in plaats van mijn hoofd. Want mijn hoofd wil nog steeds gamen, af en toe. Maar ik hoef dat gewoon niet meer'.

Sinds de ommezwaai in zijn leven heeft hij één grote stip aan de horizon gezet: hij wil een studie gaan volgen. Toch is dat niet helemaal zonder risico, want dat betekent tegelijkertijd dat hij de confrontatie met zijn schermverslaving aan moet gaan. Dat begint bij een smartphone, waar hij lange tijd bewust afstand van heeft genomen. 'Ik ga het gewoon proberen. Als het niet lukt, dan lukt het niet – al ga ik er wel van uit dat het gaat lukken.'