PROEFBALLONNETJE

‘Weertje he?’ riep de buurvrouw. ‘Heerlijk!’

Ik antwoordde iets over bikini aantrekken, zij lachte vriendelijk en holde weer naar binnen.

Dat wij éigenlijk vinden dat het natuurlijk heel slecht weer is, dat hoeven we niet te zeggen. We zien dezelfde werkelijkheid.

Dat was ik lang zo gewend, dat je ervanuit kunt gaan wanneer mensen iets zeggen dat het tegenovergestelde van de waarheid is, je het niet hoeft te corrigeren. Ze weten het zelf ook. Het is een grapje. Een overdrijving. Een onderonsje.

Dat is, op de conversaties met mijn buurvrouw na dan, steeds moeilijker vol te houden. Word ik online geconfronteerd met mensen als Yernaz Ramautarsing die beweren dat het nationaal-socialisme van Hitlers NSDAP links was (want: ‘socialisme’) dan reageer ik maar niet. Ik weet dat het een zinloze discussie wordt, we zitten in een andere werkelijkheid.

Hoor ik de minister-president zeggen dat we de dividendbelasting moeten afschaffen omdat hij dat ‘voelt tot in zijn diepste vezels’ dan vind ik het al lastiger worden. Hij zit toch in dezelfde werkelijkheid als ik? Hij weet toch ook dat ‘ik voel het tot in mijn diepste vezels’ geen argument is voor welke beslissing dan ook tenzij je met veertien overspannen zweefkezen in een yogaretraite zit? Moeten wij dan echt zijn verleden bij Unilever erbij halen, en nog gelijk krijgen ook? En na dat hele debat over wie wat vergeten was, gaan we dan nog een debat krijgen over het het handhaven van de dividendbelasting of laten we het erbij en stroomt er 1,4 miljard van ons belastinggeld naar buitenlandse aandeelhouders?

1,4 miljard die op ontelbare manieren beter te besteden is. Neem nou mensen die graag willen werken, maar een arbeidsbeperking hebben.

Dit kabinet vindt dat deze mensen geen zelfstandig inkomen nodig hebben. Tot nog toe krijgt de werkgever een aanvulling van de gemeente tot aan het minimumloon voor de arbeidsbeperkte werknemer, maar dat moest maar eens klaar zijn volgens Tamara van Ark, VVD-staatssecretaris van sociale zaken. Wie onder het minimumloon verdient maar een partner met een inkomen heeft, krijgt er niks meer bij. Oh ja, en ook geen pensioen meer.

Dus: mensen met de grootste levenspech die je kunt bedenken maar ook met de enorme weerbaarheid en kracht om ondanks dat te willen werken, die straf je.

Mensen die al alle zeilen bij moeten zetten om een gevoel van zelfredzaamheid, autonomie en zelfstandigheid te geven, die maak je afhankelijk van het geld van hun eventuele partner.

Dit is van zo’n absurditeit dat ik toen ik het las dacht: gek proefballonnetje, gaat natuurlijk nooit gebeuren. Want in mijn werkelijkheid is Nederland geen land waarin door een overheid zo ronduit gemeen wordt omgegaan met de zwaksten (je zou ook kunnen zeggen: ‘krachtigsten’, want ze moeten meer doorzettingsvermogen hebben dan u en ik bij elkaar). Zo raar dat je denkt: dit kan niet waar zijn, hier hoeven we het toch niet eens over te hebben? Maar ja. Dat dacht ik van de dividendbelasting ook.