Is een dubbele nationaliteit een zegen of een vloek?

Poldermocro’s laat zien dat de dubbele nationaliteit voor veel jonge Marokkanen een zegen én een vloek is. Waar hoor je bij? En is het maken van die keuze eigenlijk wel nodig?

Wie de jongeren uit Poldermocro's zijn, lees je hier.

Sahil, je nieuwe programma Poldermocro’s gaat over Marokkaans-Nederlandse jongeren die op zoek gaan naar hun identiteit. Wat gaan we precies zien?
Zes jongeren gooien een vraag op waar ze mee zitten en wij helpen ze om tot een antwoord te komen. Alle vragen hebben te maken met hun verhouding tot Marokko: het land, de cultuur, de islam, enzovoorts. Wij gaan met hen daarnaartoe en koppelen ze bijvoorbeeld aan iemand die met dezelfde problematiek worstelt.

Jij wordt dit jaar 30. Zie je overeenkomsten met je eigen ontwikkeling? 
Ik herken alles. Het idee dat je op een bepaalde manier moet praten of lopen als je een echte Marokkaan wil zijn. Dat er één vorm is om je religie te beoefenen. Allemaal heel herkenbaar voor mensen die tussen twee culturen moeten navigeren.

Wat maak jij ervan? 
Het is de kunst te accepteren dat je nergens helemaal bij hoort. Je bent namelijk iets nieuws: een poldermocro. Je moet onderzoeken welke componenten uit die culturen bij jou passen en hoe je daarmee je eigen identiteit kunt samenstellen.

Zo bekeken is het achterhaald om te vragen of je je meer een Nederlander voelt of een Marokkaan. 
Inderdaad. Het leven is veel te gecompliceerd om jezelf zo binair te identificeren. Jongeren aan wie wij die vraag stellen antwoorden vaak dat ze zich Marokkaans voelen, maar dat doen ze om zich vast te klampen aan een groep. Uiteindelijk worden ze gewoon onderdeel van de Nederlandse samenleving, en met liefde. Rust krijg je pas als je alles omarmt: zowel je Nederlandse kant als je Marokkaanse kant.

'Het was een bewogen trip. Het was heel veel.'

'Door mee te doen aan dit programma wil ik laten zien dat homoseksualiteit bestaat'

Bekijk hier het hele gesprek in Op1.