Marco Dekker's leven draaide 180 graden door boccia; nu gaat hij voor Paralympisch goud

Bocciaspeler Marco Dekker (1991) ontdekt op 27-jarige leeftijd zijn talent voor boccia en reist nu de wereld rond. Hoe vond hij zijn roeping in deze sport en wat kunnen we van hem verwachten op de Paralympische Spelen in Parijs?  

‘Ik had vier jaar geleden nooit kunnen dromen dat ik op de Paralympische Spelen zou komen te staan. En dat is me toch gelukt’, vertelt bocciaspeler Marco Dekker. In die vier jaar is zijn leven 180 graden gedraaid. Waar zijn leven eerst veelal bestond uit bezoeken aan de dagbesteding, reist Marco nu de wereld rond voor toernooien en sleept hij steeds meer prijzen binnen.

Marco maakt kennis met boccia op een open dag van de Johan Cruyff Foundation. ‘Ik kende het niet, maar ben het gewoon gaan proberen. Toen won ik van de toenmalig kampioen.’ Dat blijft ook niet onopgemerkt bij een aanwezige bocciascout, die Marco uitnodigt om mee te trainen op de Paralympische Talentdag. En met succes, want hij mag aansluiten bij de trainingen van Boccia TeamNL.

Marco is geboren met een cerebrale parese, een houding- en bewegingsstoornis die veroorzaakt wordt door een hersenbeschadiging. Hierdoor werkt zijn linkerhand niet optimaal en heeft hij moeite met spreken. Ondanks deze uitdagingen is Marco altijd al sportief geweest; zo deed hij in het verleden aan atletiek. Maar het is de sport boccia die zijn leven compleet doet veranderen.

‘Eerst kwam ik alleen op een dagbesteding onder mijn woning in Almere’, zegt hij. ‘Daar werkte ik gewoon vijf dagen in de week, zat ik achter een computer een beetje koffie te drinken.’ Na het ontdekken van boccia moet Marco zijn levensstijl enorm aanpassen, vertelt hij, wat in het begin toch lastiger blijkt dan gedacht.

‘Ik vond het lastig omdat ik dingen moest laten. Ik kon minder doen van wat ik daarvoor gewend was, zoals laat opblijven of met vrienden afspreken.’ De leefwijze van een topsporter is op dat moment nog totaal nieuw voor Marco. Zijn ouders helpen hem hierin een balans te vinden – want laat naar bed gaan, dat hoort niet bij het leven van een topsporter, zo laten ze hem vriendelijk weten. ‘Ze zeiden: “Als je dit echt wil, moet je je levensstijl aanpassen.”’

‘Ik heb de knop kunnen omzetten dat ik er echt voor wil gaan’, aldus Marco. Het motiveert hem dat hij veel progressie en groei ziet bij zichzelf. ‘In het begin verloor ik heel veel. En in de tijd dat ik het nu doe, win ik steeds meer partijen. Daardoor ben ik erachter gekomen dat ik ook gewoon goed ben in de sport. Dat is extra leuk en dan weet je waar je het voor doet.’ Toch blijft één ding zwaarwegender voor Marco. ‘Dat ik er veel plezier in heb. Dat is voor mij het allerbelangrijkste. Ik was al gelukkig voordat ik boccia speelde, maar het heeft me nog veel meer plezier gebracht.’

Marco kijkt erg uit naar de Paralympische Spelen in Parijs. ‘Het zijn mijn eerste Spelen en we gaan natuurlijk voor goud. Ik ben heel blij dat ik er mag staan. Ik heb voor mezelf niet echt veel verwachtingen; ik moet gewoon bij mezelf blijven en mijn ding doen. Dan zie ik wel hoever ik kom.’

De grootste uitdaging voor Marco is het hoofd koel houden. Uit ervaring weet hij dat de zenuwen hem soms kunnen overnemen. Dan voelt hij zich vooraf aan een wedstrijd zo nerveus dat zijn maag zich omdraait. ‘Mijn lichaam reageert op spanningen – tot buikpijn aan toe. Ik heb zelfs een keer moeten overgeven.’ De Paralympische Spelen maakt hem meer gespannen dan zijn eerdere toernooien, want ‘de hele wereld kijkt naar je’.

Maar dat al zijn naasten hem zullen aanmoedigen op de tribune, biedt hem steun. ‘Mijn ouders, mijn broers, mijn zussen, mensen van mijn woonvorm als ze tijd hebben. Als ik hen zie zitten, word ik wel heel trots dat ik dit mag doen en daar mag staan. En dat zij mij hebben geholpen om zover te komen in mijn leven waar ik nu ben.’

De ouders van Marco spelen een cruciale rol in zijn carrière als topsporter. ‘Zonder hen kan ik de sport niet doen. Mijn ouders doen heel veel; ze brengen me naar de luchthaven toe, gaan mee naar toernooien of kijken de livestreams vanaf de bank. Maar ook helpen ze me met het financiële stukje thuis.’

Marco kijkt zelf al jarenlang naar de Olympische Spelen op tv. Wat hem betreft mag er net zoveel aandacht komen voor de Paralympische Spelen, ‘want wij moeten nog meer moeite doen om het niveau te halen. Dat vind ik nog mooier en knapper dan bij de reguliere Spelen. Ik hoop op meer media-aandacht en dat er meer wordt uitgezonden op tv, want nu is het soms te weinig om de bekendheid te geven die we verdienen voor wat we allemaal doen’.