Jimmy (23) had een middelenverslaving: ‘Zonder drugs was ik onzeker en bang’

Een middelenverslaving is de afhankelijkheid van alcohol en meerdere soorten drugs. In een aangrijpend verhaal deelt Jimmy zijn strijd tegen deze verslaving. Maar hoe begint dit? En vooral: hoe kick je af?

‘Eerst een bak koffie en een peuk, dan speed, dan ging ik naar school en in de pauze effe bijpunten (bijnemen van speed of cocaïne). Dan ging ik ’s avonds het plein op om te drinken en daarna ging ik thuis blowen en aan de keta.’

Jimmy had vanaf zijn 14e tot zijn 21e een heftige middelenverslaving. ‘Met coke gedroeg ik me naar m’n lengte en dat vond ik fantastisch’, vertelt hij met een glimlach in Ralphs Blind Date. ‘Ik ben twee meter lang maar toen werd ik vier meter groot.’

‘Op de middelbare school heb ik jongens leren kennen die blowden, dat begon allemaal heel onschuldig’, zegt Jimmy. ‘Doordat ik op een huisfeestje kwam toen ik wat ouder was, werden daar ook andere middeltjes gebruikt.’ Jimmy had destijds het idee dat hij nooit aan xtc-pillen zou beginnen. Maar toch was hij nieuwsgierig. ‘Ik had wel altijd al een bepaalde interesse in drugs’, vertelt hij. ‘Ik gebruikte een pilletje en dacht: holy fuck, dit is ziek.’

‘Dat is bij mijn beste vriend thuis geweest’, begint Jimmy. ‘We zaten daar te borrelen met z’n allen, en omdat mijn beste vriend al wist hoe ik was, zaten de drugs die ik bij hem had liggen in een kluisje. We zaten gewoon gezellig te drinken en er was niks aan de hand.’

Maar dan slaat het om: Jimmy voelt drang naar drugs en gaat op zoek. ‘Die stem begint, ik had al een paar bier op dus ik dacht: ik moet drugs hebben’, vertelt hij op serieuze toon. ‘Ik heb met een mes geprobeerd het kluisje te openen.’ Jimmy stort op dat moment in. Hij realiseert zich dat hij te ver is gegaan en besluit drie maanden clean te blijven. Toch escaleert de boel na een tijdje. Jimmy besluit weer te gaan drinken en heeft een terugval. ‘Dezelfde avond had ik 2 gram coke in mijn neus.’

‘Ik zou mezelf neerzetten als een hele goede acteur’, zegt Jimmy. ‘Ik was een soort toneelstuk van allemaal personen die ik niet was in één persoon.’ Omdat Jimmy zoveel liegt gaat hij op een bepaald punt zijn eigen leugens geloven. ‘Als er een leugendetector was geweest, dan was hij groen gekleurd. Ik was er zo van overtuigd dat wat ik zei klopte, terwijl het totale onzin was.’

Jimmy belandt door zijn ketaminegebruik in een psychose. ‘Ik lag in bed en zag een leeuw langs het raam lopen’, zegt hij. ‘Daar ben ik toen zo door in paniek geraakt, dat ik ben opgestaan, het licht aan heb gezet en mezelf dubbel zag in de spiegel.’ Op dat moment hoort Jimmy stemmen. De ene stem vertelt hem te blijven gebruiken en te sterven. Een andere stem vraagt hem om de drugs weg te leggen en hulp te zoeken. En dat redt Jimmy zijn leven. ‘Op die avond heb ik naar die stem geluisterd en sinds 9 januari 2021 ben ik clean.’

Terwijl Jimmy diep in de put zit, loopt hij stage bij een bedrijf dat werkt met herstellende verslaafden. Hij wordt daar geplaatst door school, zonder enig besef dat Jimmy zelf verslaafd is. Hij besluit open kaart te spelen bij een collega van hem. Zij deelt met hem een waardevol zinnetje: ‘Je hoeft alleen vandaag niet te gebruiken, morgen is er nog niet.’ Dat advies is Jimmy gaan opvolgen. Verder gaat hij ook naar zelfhulpgroepen en daar blijft hij terugkomen. Stap voor stap gaat het alleen maar beter met Jimmy. En dat voelt geweldig, zegt hij. ‘Het enige woord voor hoe ik me vandaag de dag voel wat ik kan bedenken, is dankbaar.’

‘Voor mij is het zo belangrijk dat op die momenten dat ik denk dat gebruiken een goede optie is, om dan altijd weer terug te denken aan waarom ik ben gestopt.’ Ook bidt Jimmy tot een ‘hogere macht’, zoals hij het zelf noemt. ‘Als je mij dat twee jaar geleden had verteld, dan had ik echt aan je gevraagd wat je gebruikt’, vertelt hij lachend. ‘Ik heb nu een burgerlijk leven en ik vind het fantastisch.’