118 keer publiek bij DWDD: hoe zit dat?!

Topfans Rim en Gerry zaten in totaal 118 keer in het publiek bij De Wereld Draait Door. Nu het programma stopt moeten ze een andere activiteit bedenken voor doordeweeks rond 19.00 uur.

Matthijs van Nieuwkerk: 'DWDD was een weergaloos avontuur, waarin ik veel dromen heb zien uitkomen. We hebben in die dagelijkse drie kwartier televisie veel bedacht, veel gedurfd, veel voor mekaar gebokst. Nu wil ik het roer nog een keer omgooien. Ik hijs de zeilen.' Zo klonk het bericht afgelopen februari. Vreselijk nieuws voor fans van het programma Rim Ederveen en Gerry Keijzer.

In totaal is het stel 118 keer naar een uitzending van De Wereld Draait Door geweest. Hoewel dat er eigenlijk 120 zouden moeten zijn (ze hadden nog kaartjes voor deze en vorige week), moeten ze hiermee wel dé recordhouder van het aantal studiobezoekjes zijn. ‘Nou’, vertellen ze als we hen opbellen. ‘Er zijn misschien twee mannen die dat ook kunnen zeggen. Eén van hen heet Wout en van de ander ben ik de naam vergeten. We deelden vaak een tafeltje. Want zij waren tijdens het tweede of derde seizoen werkelijk elke avond in de studio. Misschien zijn zij dus vaker geweest. Ik durf hier niet te beweren dat we een record in handen hebben, want dan gaat Wout me zeker bellen. Maar ze hebben het in ieder geval niet veertien jaar volgehouden!’

Hoelang kijken jullie al naar DWDD?
‘Vanaf aflevering een, toen Matthijs het nog afwisselend met Francisco van Jole deed op NPO 3. Matthijs had gewoon iets, vonden wij. En dat vond een heel groot deel van Nederland ook. Dat is wel gebleken. In totaal zijn we nu 118 keer bij een uitzending in de studio geweest. Dat had een mooi rond getal moeten zijn, 120. We hadden nog twee kaartjes. Maar dat ging helaas niet door. Hoe vaak we zijn geweest hadden we trouwens zelf ook niet geweten als Matthijs dat nooit had gevraagd. Toen zijn we oude agenda’s gaan terugkijken en daar stonden ze allemaal in. De eerste uitzending waar we bij waren was aan het begin van het tweede seizoen. In het eerste seizoen wilden we steeds, maar op de een of andere manier hadden we toen nog niet door dat we ons daar gewoon voor konden aanmelden. Maar aan het begin van het tweede seizoen waren we er wel, voor het eerst, bij.’

DWDD stopt. Hoe hebben jullie het nieuws ontvangen?
‘We dachten al wel dat het ging gebeuren. En de dag nadat Matthijs het bekend had gemaakt waren we in de studio. Toen hij de studio inliep kwam hij vrijwel gelijk naar ons toe, toen heb ik hem gefeliciteerd. Want het leek me een enorme beslissing. Maar niet met droge ogen. Wij waren er natuurlijk niet helemaal vrolijk van. Een vriend van ons belde ons meteen na de bekendmaking en vroeg: "Wat gaan jullie nu in godsnaam doen tussen zeven en acht ‘s avonds?" En die vraag bleek Matthijs ook al in honderden mails en berichten te hebben gehad.’

Wat heeft DWDD voor jullie betekend?
‘Wij hebben de afgelopen jaren hele zware jaren gehad. En daar zitten we nog in. In die tijd heeft het programma heel veel voor ons betekend: het was ongeveer het enige uitje wat we op dat moment aankonden. Omdat het lekker kort was. Het feit dat we daar dan heen konden zorgde voor de juiste afleiding. Even eruit zijn, even niet met je eigen sores bezig zijn. En de energie die zo’n liveopname geeft deed ons goed. Maar dat hadden we ook als we thuis keken. Gewoon even de dag afsluiten. Dat heeft het al die jaren, niet alleen voor ons, betekend.

Hoe hebben jullie Matthijs de afgelopen jaren leren kennen?
‘Zoals Matthijs zegt: "Als je zo vaak komt dan leer je elkaar een beetje kennen." Ik denk dat wij hem beter kennen dan hij ons. Hij is natuurlijk altijd met zijn werk bezig, op een goede manier. Maar als hij ons ziet zitten dan krijgen we altijd wel even een hand en een welkom. En heel af en toe noemt hij ons in het enthousiaste praatje voorafgaand aan de uitzending.’
 
Waarom bleven jullie steeds terugkomen?
‘Ten eerste omdat het gewoon een leuk uitje is; het duurt geen uren en je bent er even uit. Maar de prettige spanning die bij livetelevisie in de lucht hangt is vooral ontzettend leuk om mee te maken. Vanaf het moment dat de camera’s aangaan, moet alles goed gaan. Je ziet weleens een cameraman net te laat op zijn plek zijn of zo, maar dan moet men gewoon door. Als publiek voel je je ook heel speciaal. Matthijs is een van de weinige mensen waarvan ik weet dat die zijn eigen publiek welkom heet. De meesten hebben daar zo’n publieksopwarmer voor. Matthijs is zijn eigen publieksopwarmer. Matthijs heeft ons wel verpest voor welke andere liveopname dan ook. Dat komt doordat hij zelf zijn publiek opwarmt. Dat is zo’n goede keuze geweest. Dat maakt het persoonlijk. Hij heeft het op een positieve manier voor ons verpest.’

‘Hij benadrukte in zijn praatje ook altijd het belang van het publiek. Het publiek maakt de sfeer. Je merkt nu er geen publiek meer aanwezig mag zijn, dat er een andere sfeer hangt. Het programma verdient een vrolijker afscheid dan hoe het nu de laatste twee weken zonder publiek gedaan wordt. En dat gevoel, dat je als publiek belangrijk was voor het slagen van de uitzending, werd je iedere keer van tevoren door Matthijs meegegeven. Hij zei altijd: "We doen het samen." De redactie bereidt het voor, Matthijs presenteert het en het publiek maakt de sfeer.’

Hoe is het programma door de jaren heen veranderd? 
‘Het basisgevoel van het programma is hetzelfde gebleven. We hebben Matthijs zich wel enorm zien ontwikkelen. Hij werd steeds vertrouwder, steeds losser. Minder zenuwachtig. Dat was ontzettend leuk om te zien. Hij is zo gegroeid. Maar het gevoel en de sfeer zijn altijd hetzelfde gebleven, ondanks alle probeersels en veranderingen. Voor De Jakhalzen er waren wist je niet dat je ze miste, maar toen ze er waren was het hartstikke goed. Maar zoals nu Yung DWDD heeft het ook weer hele mooie dingen opgeleverd. Het een vervangt het ander en sommige dingen kunnen van het begin tot het eind mee. Het concept ‘huisband’ heeft sinds de uitvinding in het tweede seizoen altijd standgehouden. Dat is al die tijd ook leuk geweest.’
 
Welke uitzending blijft jullie altijd bij?
‘Meestal is dat een leuke sfeer, maar soms is het vooral indrukwekkend om mee te maken. We waren bijvoorbeeld ook bij de Charlie Hebdo-uitzending, dat was echt heel mooi, heel bijzonder. Die staat hoog in ons rijtje memorabele uitzendingen.’
 
Wat staat daar nog meer in?
‘Alle vrijdagen waarop Moke de huisband was. Phil Tilli is een vriend van ons, dus dat was een bijzonder jaar. Ik herinner me ook heel specifiek het eerste minuutje van Kyteman. Een band speelt altijd vooraf wat extra nummers, maar ik heb nooit meer meegemaakt dat de studio zo door het dolle heen was dat de band gevraagd werd om ook naderhand nog een paar nummers te spelen.’

Jullie zijn muziekliefhebbers?
‘Sowieso, als er een goede band speelt kan onze avond niet meer stuk. Van pop tot snoeiharde rock, ik vind het nog steeds jammer dat we Queens of the Stone Age gemist hebben. En de Bowie-uitzending, dat is mijn ergste gemis. Ik heb hem wel opgenomen en die zal ik niet snel wissen. We zijn alleen niet zo’n fan van house of hiphop. Maar de verklaring daarvoor mag je gerust in onze leeftijd zoeken. Niet dat we geen nieuwe muziek bijhouden hoor. We hebben geen kinderen, dus we moeten zelf op blijven letten wat er voor nieuwe bands zijn. Zo zouden we graag het Amsterdamse Nachtschade een keer in de studio zien. Of AlascA. Als ze dan Arnold Mühren van The Cats meenemen om hun cover opnieuw te spelen, zijn we helemaal blij. ’

Wat is jullie favoriete plek in de studio?
‘Pal naast de band natuurlijk. Maar we zitten vooral in dat hoekje onder het balkon, zodat we niet in het zicht van de camera zitten. De eerste paar keer wilden we juist wel gefilmd worden, maar als je een keer een uitzending terugkijkt en jezelf kauwgom kauwend achter Matthijs ziet zitten, dan is dat snel voorbij. Vanaf ons hoekje hebben we mooi overzicht en dat is prima. Toen het programma nog werd opgenomen in mediacafé De Plantage zaten we ook altijd aan een tafeltje bij de bar.’

Zaten jullie eigenlijk liever daar of in de ‘nieuwe’ studio op het Westergasterrein in Amsterdam? 
‘Ik moet zeggen dat we vaker in de oude studio kwamen, in de plantage bij Artis. Die was toch iets gezelliger, omdat de bar daar ín de studio stond. Zo bleef dus iedereen na de uitzending even hangen: publiek én de bekende gasten. Nu gaan de gasten toch meestal eerst terug naar hun kleedkamer en komen ze hoogstens wat later nog naar de bar of staan ze even buiten. Maar dan zijn de meeste mensen al weg. Wij drinken wel altijd nog minstens één biertje.'

‘Matthijs komt dan zelf ook vaak nog even naar beneden; dat vinden we altijd wel tekenend. Hij is na al die jaren nog zó oprecht dankbaar voor zijn publiek. Het enthousiasme waarmee hij het publiek zelf ontvangt is echt en elke keer weer fris.’