Hoe kan je het beste omgaan met mensen met korsakov?

Mensen met korsakov hebben last van een hersenbeschadiging waardoor ze vaak vergeetachtig worden en niet meer zelfstandig kunnen leven. Hoe kan je daar het beste mee omgaan?

‘Korsakov is niet bij iedereen hetzelfde’, legt begeleider Anouk uit in Aan 't Werk van Spuiten en Slikken. Er zijn mensen die zich heel bewust zijn van het geheugenverlies; anderen zijn zich dat helemaal niet. ‘Sommigen denken dat ze hier in het verpleeghuis op vakantie zijn.’

Soms moet je daar een beetje in meebewegen, maar er zijn natuurlijk grenzen: ‘Ze moeten niet echt denken dat ze op vakantie zijn hier; dan proberen we het gesprek naar een ander onderwerp te leiden.’ Zolang het niet schadelijk is voor de cliënt zelf, kan je meegaan in het verhaal. ‘Je kunt het zien als meedoen in een toneelstukje, maar de bewoners hier hebben echt het idee dat ze de waarheid spreken. Ook al is dat niet zo. Ze denken zelf dat ze niet liegen’, vertelt begeleider Rutger. Dat noemen de begeleiders 'eerlijk liegen'.

‘Je moet wel stevig in je schoenen staan. Mensen kunnen hier best weleens over je grenzen heen gaan. Het is dus heel belangrijk om je grenzen goed aan te geven.’ Dat gaat van schelden tot fysieke agressie. ‘Bij korsakov komt ook de ontremming kijken: over je grenzen gaan, het onderste uit de kan willen halen.’

Mensen zijn vaak geneigd om tegen ouderen wat liever te gaan praten – ‘dat is bij deze doelgroep helemaal niet de bedoeling’, waarschuwt Rutger. ‘Daar kunnen ze best wel heftig op reageren. Het kan dat ze zich dan niet serieus genomen voelen.’ Ook is het belangrijk om geen vragen te stellen die een beroep doen op hun geheugen: ‘Wat voor ons een simpele vraag is - zoals: hoe oud ben je? - kan voor de bewoners hier een hele moeilijke vraag zijn.’ Het werkt beter om vragen te stellen over het hier en nu.