Hoe is het om Selma Omari te zijn?

Een rolmodel voor de biculturele en digitale generatie, een half miljoen volgers op Instagram en hard op weg naar meer. Maar Selma Omari krijgt haar succes niet cadeau, zien we in de documentaire over haar leven van Wouter Vogel. 

'Het maakt niet uit wat ik doe, ze spugen toch wel op m’n naam', zingt Selma Omari in haar nummer Drijfzand. 'Dus ik kan dan net zo goed doen wat ik zelf wil', concludeert ze vervolgens in de documentaire Selma Omari: Geen gezeik. En dat doet ze, de YouTube-ster uit de Rotterdamse buurt Crooswijk die van alles is, maar bovenal zichzelf. In eigen woorden: 'Niet genuanceerd, ik zeg wat ik denk en kom om op voor wat ik belangrijk vind. Soms kom ik daarom brutaal over. Of grof, of rauw. Maar ik doe ook aan zelfreflectie. Het is niet zo dat ik continu hoog in m’n emotie zit. Soms neem ik een stapje terug en dan kijk ik naar m’n eigen gedrag. Zo kan ik dat gedrag beter aan mezelf uitleggen en veranderen als ik dat nodig vind, snap je?'

Voor wie haar nog niet kent - en dus niet bij de half miljoen volgers van Omari op Instagram hoort - een korte introductie. Selma Omari groeide op in Crooswijk, maar had het lastig in de arme volksbuurt waar op elkaar gelet wordt. Ze werd gepest, kreeg weerstand omdat ze zich niet wilde aanpassen. Maar dat niet willen aanpassen werd haar kracht. Ze groeide de laatste jaren uit tot een rolmodel van de nieuwe biculturele en digitale generatie met haar vlogs en muziek. Haar Marokkaans-Iraakse achtergrond maakt haar herkenbaar voor een groep die voorheen rolmodellen miste. 

Omari: 'Ik ben me bewust van m’n voorbeeldfunctie voor die groep, voor iedereen die me volgt eigenlijk. En dat kan ik ook zijn, want mijn problemen zijn herkenbaar. Ongelijkheid, onrecht, patronen in de maatschappij die niet altijd eerlijk zijn als je uit een buurt komt als Crooswijk: ik ken ze, ik had ermee te maken. Maar een voorbeeldfunctie is ook lastig omdat ik ondertussen mezelf nog aan het vinden ben. Dat is een proces waarin ik niet altijd de juiste keuze maak. En welke keuze ik ook maak: kritiek krijg ik altijd.' 

Dat is een terugkerend element in de documentaire. Omari bestormt de hemel maar krijgt onverminderd te maken met misgunners. Islamitische jongens uit de buurt vinden dat ze het niet kan maken als moslima, zo uitdagend als ze zich kleedt, zo veel van haar lichaam als dat ze laat zien. En ook uit andere hoeken van de buurt klinkt er kritiek: ze zou het te hoog in de bol hebben, wat denkt ze wel niet? 

Het hoort bij haar leven. En zo wilden zij en maker Wouter Vogel allebei dat het zou worden. Zo écht als het is. De highs en de lows. Waar ze vandaan komt, waar ze nu is en waar ze heen wil. Omari is blij met het resultaat. 

'Ik ben trots als ik ernaar kijk. Ook op de momenten waarop je minder positieve kanten van me ziet. Zo wilde ik het, vanaf het begin: zo rauw en eerlijk mogelijk. Anders zou ik het terugkijken en zien dat ik een façade had opgehouden - wat is het dan waard? Als de mensen die mij kennen zouden zeggen: "Selma, dit ben jij niet." Daarom: je ziet me zoals ik ben. Dus als je mij tof vindt in de documentaire, dan vind je mij ook echt tof. Tuurlijk, dat maakt het wel iets spannender als mensen het straks gaan zien en iedereen z’n mening erop gaat gooien. Maar weet je? Wat je vindt mag je houden.'

Want ze wist het al, maar bij het zien van de documentaire werd ze er nog maar eens aan herinnerd: Omari laat zich niet remmen door kritiek of erger. 'Geef je mij tegengas? Dan ga ik harder gas geven. Echt, dat is mijn brandstof. Dat komt allemaal door mijn pestverleden. Als je mij slecht behandelt, dan laait er een vuurtje bij mij op. Ik weet het, het is niet goed om altijd te happen. Maar soms moet je niet eens happen, soms moet je bijten. En dat doe ik hoor, als het nodig is dan bijt ik.'

En dan: 'Maar oké, ik dacht bij sommige scènes ook weleens: wow, Selma, waar komt die woede vandaan? Natuurlijk, omdat ik van jongs af aan een pispaaltje ben geweest voor mensen en ik daar geen begrip voor heb. Maar toch voelt het als iets wat ik moet ontwikkelen. Dat bedoel ik met zelfreflectie. Ik zie die woede bij mezelf en besef: die woede vreet mij op, niet de ander. Dus ik wil die woede temmen. Een beetje dan, want het mag er zijn en het brengt me ook veel, maar een beetje temmen zou goed zijn. Misschien krijg ik dan een iets rustigere ziel.'

Verslaggever Shayno Numansen heeft een maand lang exclusief toegang gekregen tot het artiestenleven van Selma Omari. Ze werkt hard voor haar carrière, ze staat in de trendinglijsten en haar tracks hebben miljoenen streams. Toch lijken mensen meer geïnteresseerd te zijn in haar privéleven en dat leidt tot veel sensatie en roddels. Maar wie is Selma Omari als artiest?