Hoe goed is de concurrentie van Duncan Laurence?

De VARAgids beluisterde alle inzendingen voor dit Eurovisie Songfestival en recenseerde de liedjes. Conclusie: Duncan Laurence is inderdaad veel beter dan de meeste andere acts. En let op Italië!

Eerste halve finale
Dinsdag 14 mei, NPO 1, 21.00

01 Cyprus ***
Tamta
Replay

Vorig jaar werd Cyprus verrassend tweede met het opzwepende liedje ‘Fuego’. Nog maar eens proberen, dachten ze op dat eiland: ‘Replay’ is een soortgelijk dansnummer, leunend op vette reggaeton-beats. Niet bovengemiddeld origineel, maar kan zó gedraaid worden op de kermis, wanneer de bakjes van de Polyp de lucht ingaan en de omroepersstem tettert van: ‘Lekkerrr drrraaien maarrr!’

02 Montenegro **
D mol
Heaven

Op de lokale privémuziekschool van oud-deelnemer Daniel Alibabic (zevende in 2005, mind you) is een groepje fris ogende jongens en meisjes klaargestoomd voor deelname in Tel Aviv. De autotune staat op tien, en de wenkbrauwen zijn overwegend zwaar. Het lied zelf is weinig opvallend, al raken we gebiologeerd door de regel ‘Walking blind with hanging heart / with hanging heart’.

03 Finland **
Darude feat. Sebastian Rejman 
Look away

Armoede is niet iets om van weg te kijken, maar om iets aan te doen. Dat is de boodschap van de Finse inzending van dj/producer Ville ‘Darude’ Virtanen (‘Sandstorm’, 124 miljoen keer aangeklikt op Spotify) en acteur/presentator Sebastian Rejman (‘Kuudes kerta’, met een 4.6 gewaardeerd op filmwebsite IMDb). Vierkwartsmaat, hard aangeslagen piano, aanzwellende break op driekwart – een armetierige invulling van pophouse. En zo is ‘Look away’ eerder een aanbeveling dan een moraliteit.

Zeer hoog in de bookmakerslijstjes, en terecht. De geharde popliefhebber hoort dat de combinatie martiale drums-etherische elektronica verre van nieuw is, maar wel erg van nu – vandaar dat die muzikale kaart deze editie vaker getrokken wordt. Duncan graaft echter, vanwege persoonlijke betrokkenheid, tekstueel dieper dan de meeste anderen. Als dat Europabreed overkomt, hebben we weer eens een winnaar.

17 Noord-Macedonië ***
Tamara Todevska
Proud

Eindelijk mag Noord-Macedonië, voorheen een ‘voormalige Joegoslavische republiek’, zich onder zijn eigen naam presenteren. Heel modern komen de Macedoniërs met een vrouwelijke versie van de Hazes-klassieker ‘Kleine jongen’, waarin Tamara een girl toezingt dat ze zullen try to tell haar what to do, en dat ze daartegen moet vechten. Een gangbare mening in het mondaine Skopje misschien, maar wat vindt ruraal Europa ervan?

18 Azerbeidzjan ***
Chingiz
Truth

De Azeri’s huurden een internationaal songfestivalschrijversteam in, en dan krijg je dit: een song die weinig met Azerbeidz-jan te maken heeft, maar evengoed een prima nummer is. Eigentijdse elektropop, die lekker blijft hangen. Wel net een tikje te gepolijst. Verwacht geen verrassingen, van Chingiz zonder Khan.

Finale
zaterdag 18 mei, NPO 1, 21.00

Israël ***
Kobi Marimi
Home

04 Polen ***
Tulia Fire of love (Pali sie¸)

Ah, de freddiemercuryaanse mannelijke diva! Kobi, de vlezige liefdesbaby van de Queen-zanger en Sacha Baron Cohen, zingt over thuis en wat dat is (wat de vraag oproept hoe hiernaar geluisterd zal worden op de nabijgelegen Jordaanoevers, overigens). Imposant, dat is het woord, maar of we aan het eind van de zaterdagavond allemaal gaan meeloeien, valt te betwijfelen.

Groot-Brittannië **
Michael Rice
Bigger than us

Betekent Michael Rice dat Groot-Brittannië heeft gestemd voor een Eurovision Brexit? De minder fors gebouwde en betatoeëerde versie van Rag ’n Bone Man heeft de zangshow All together now gewonnen en beschikt over een prima stem, maar aan de Engelse losing streak van de afgelopen jaren gaat hij weinig veranderen. Onze favoriete regel: ‘I can feel the universe, when I’m feeling you breathe’.

Spanje ***
Miki 
La venda

Daar is het zonnetje in huis, de brenger van wat levensvreugde. Mika vrolijkt de finale op met feesttrompetjes en een typische latin-zomerhit. Iets té typisch en cliché wat ons betreft, zo limoenzuur zijn we dan ook wel weer, maar toch, een leuke poging om de party op te zwepen. Laat alle haat varen, zo zingt Mika, dan worden we gelukkiger. ¡Fiesta!

Italië *****
Mahmood
Soldi

De Italiaans-Egyptische Alessandro Mahmoud won met ‘Soldi’ (‘Geld’) het festival van Sanremo en wordt getipt als potentiële winnaar. Hij laat als enige het geluid van de actuele Italiaanse popmuziek horen, zijn nummer is rauw en radiogeniek en niemand brengt zoveel street cred – pardon: credibilità della strada – mee als hij. Regeringspartij Lega zal het niet leuk vinden, en dus: forza Mahmood!

Een volksdeuntje met vier Poolse vrouwen in klederdracht? Dit is schaamteloos meeliften op het succes van filmhuishit Cold War! ‘Pali sie¸’ (‘het brandt’) combineert een ouderwets liefdesthema met net zo ouderwetse jaren 90-rockgitaren, en dat werkt wonderwel – al kan de t.A.T.u.-achtige schreeuwzang gaan tegenstaan. Suggestie voor een bandnaam, in plaats van Tulia: Rivellia. Een beetje vreemd, maar wel lekker.

Duitsland **
S!sters
Sister

Het optreden van de S!sters (die geen sisters zijn) oogt al snel als zo’n mislukte battle uit The voice die veel te lang duurt. De tekst wil vrouwen behoeden voor onderlinge strijd, maar snelt door de opzet van tegen elkaar in zingende vrouwen zijn doel voorbij. ‘Sorry for the drama.’

Frankrijk ***
Bilal Hassani
Roi

Bilal Hassani intrigeert op verschillende vlakken: 19 jaar pas, Frans-Marokkaanse ouders, een jongen die zich graag kleedt in drag met lang blond haar en prominente make-up. Bilal heeft een YouTube-kanaal met één miljoen abonnees, waarop hij onder meer spreekt over zijn verbouwde neus. En o ja, het liedje? De powerballad ‘Roi’ (‘oning’) gaat over kracht vinden en je niks aantrekken van haters. Niet half zo bijzonder als Bilal dus, maar een zekere Conchita Wurst boekte in 2014 groot succes met een vergelijkbaar concept.

Recensies door Roger Abrahams, Mirjam Bosgraaf, Guuz Hoogaerts, Joris Henquet en Ivar Snoep

Kijk/lees/luister verder
Audio/video: 'Het Songfestival heeft een enorme kwaliteitsslag gemaakt' (De Nieuws BV)

05 Slovenië ****
Zala Kralj & Gašper Šantl
Sebi

Wat een mooi liedje. Zachtmoedig en lichtvoetig. Het Sloveense zuchtmeisje Zala zingt met muzikale hulp van Gašper (ook in het echte leven een setje) een dromerig, triestig nummer, dat aanvoelt als de vlucht van het zweefvliegtuig uit de bijbehorende clip, hoog in de wolken. Misschien is het voor sommigen wat te slaperig, maar daar trekken we ons even niets van aan. Bam, vier sterren.

06 Tsjechië *****
Lake Malawi
Friend of a friend

Ze is alleen maar een vriendin van een vriendin van een vriendin? Maak dat de kat van je studentenhuis maar wijs, zanger Albert Cˇerný! Tsjechië komt met een synthpopliedje dat hoog scoort op de onderdelen hipheid, zonnigheid en meezingbaarheid. Lekker. En Alberts very British accent? Dat heeft hij vast opgelopen bij de nonnetjes in Praag. Of bij Roberto Jacketti natuurlijk.

07 Hongarije **
Joci Pápai
Az én apám

Joci Pápai, die zijn Eurovisie-debuut in 2017 maakte, is net als toen getooid met een man bun, zoals we die hier kennen van iemand als Patrick Laureij. Verwacht echter geen stand-up comedy, maar een lied voor Pápais papa, de gipsy-muzikant. Er wordt opvallend lang in gefloten.

08 Wit-Rusland **
ZENA
Like it

Koud 17 jaar en ogend als een schoolverlater uit Dream school, dat is Zena. De uithaal in dit afleggertje van een album van, zeg, Anne-Marie (met wie ze een timbre deelt) lijkt een uitdaging, maar op Eurovision in Concert in Amsterdam kwam-ie er moeiteloos uit. Wie hier al toe is aan een koffie- dan wel plaspauze mist geen top-10-notering.

09 Servië ***
Nevena
Božović Kruna

Met zwoele, lage en geschoolde stem zingt Nevena over de ‘kroon’ die haar geliefde toekomt, want zij is van hem. Doet qua sfeer aanvankelijk denken aan het mooie ‘Molitva’, waarmee Servië in 2007 het Songfestival won, maar gaandeweg komen de Scorpions erbij en wordt het toch iets anders. Mocht ze naast de winst grijpen, dan kan Nevena met haar jurk altijd nog naar de audities voor de spin-off van Game of Thrones. Of naar Comic Con.

10 België ***
Eliot
Wake up

Hé, is het derde seizoen van Stranger Things al begonnen? De Belgische deelnemer is de 19-jarige Eliot Vassamillet uit de Waalse stad Bergen en klinkt als Keane. Eliot doet mysterieus, een beetje donker, kijkt wat depri – eigenlijk precies zoals het adolescentenbestaan kan aanvoelen, zeker diep in Wallonië. In het refrein zit een spannende tempowisseling én de songschrijver heet Pierre Dumoulin, wat allemaal snakt naar een goede grap met naamgenoot Tom, maar die hebben we helaas niet kunnen bedenken.

11 Georgië *
Oto Nemsadze
Keep on going

Liedjes kunnen wonden helen, zingt Oto de Georgiër. Prachtige gedachte, maar zijn eigen lied doet juist pijn, aan de oortjes. Specifieker: de Georgische inzending is vals, schreeuwerig en echt niet makkelijk in het gehoor liggend, zodat valt te vrezen dat Oto straks in de pijnlijke, alleronderste regionen zijn wonden moet gaan likken.

12 Australië ****
Kate Miller-Heidke
Zero gravity

Vorig jaar eindigde Australië op de 20ste plaats en daarom wordt nu een spectaculaire act afgevaardigd van een lokale success story: de klassiek geschoolde Kate Miller-Heidke. Haar stem doet met hetzelfde gemak Kate Bush-achtig engelengezang als een stevige opera-uithaal, en dan gaat ze ook nog eens gekleed in een gigantisch hoge, feeërieke Frozen-jurk, terwijl een dame achter haar een balanceeract uit Cirque du Soleil opvoert. Niet voor iedereen, maar dit moet u echt even zien.

13 IJsland *
Hatari Hatrið
mun Sigra

De sm-kelder van Reykjavik kende een dagje zonder boekingen, terwijl de lokale varkensslachter het juist retedruk had en niet wist waar al die emmers bloed heen moesten. Kolfje naar de hand van industrieel rocktrio Hatari, dat leer, kettingen, rode spetters en stembanden die door de gehaktmolen zijn gehaald als intellectueel eigendom ziet. Als de clip enige indicatie is voor het optreden, mag je for Twitter’s sake hopen dat dit de finale haalt.

14 Estland **
Victor Crone
Storm

Een Zweed die in Estland woont en Ests leert, hoe geloofwaardig is dat? Redelijk – maar niet als je weet dat diezelfde Zweed uit zijn nationale selectie is geknikkerd, via een Estse vriend in het Estovision Songfestival is beland en nu tóch naar Tel Aviv mag. Voor Estland. En dan brengt hij ook nog een nummer dat klinkt als de beginnende dj Jean! Maar het ergste van al vinden wij dat Victor Crone over de bühne sloft alsof hij zelf óók wel weet dat deze act niet heel goed is.

15 Portugal ***
Conan Osiris
Telemóveis

Is dit: A) Een offerritueel voor de god van fado en bacalhau; B) Een Griekse tragedie in een nieuw jasje voor het Holland Festival; C) De rare opvolger van Netta? Deze Portugese paradijsvogel zal veel haters kennen, en het ís ook allemaal behoorlijk Game of Thrones-achtig excentriek, met die verenkostuums, de gekke dansschoenen, dat kinky gouden baardsieraad, dat valsige gezang. Maar: origineel, goed gedanst en ergens toch innemend.

16 Griekenland ***
Katerine Duska 
Better love

Florence + The Machine, maar dan op zijn Grieks, en met een vleugje Anastacia dankzij de geknepen stem van de Grieks-Canadese Katerina Duska (29). Haar liedje is een beetje middle-of-the-road, maar qua vormgeving wordt hopelijk uitgepakt met de sprookjesachtige outfits in vijftig tinten roze uit de videoclip. Al met al oogt ‘Better love’ aanzienlijk hipper dan de liedjes die ons in de voorbije jaren vanuit Athene bereikten.

17 San Marino **
Serhat
Say na na na

Kent u Serhat nog? De Turkse, als tandarts opgeleide zanger die in 2016 al eens voor San Marino uitkwam? Type ouder geworden lid van Right ‘I’m too sexy’ Said Fred? Hij had toen een Leonard-Cohen-zingt-discodeun, die het nog verrassend goed deed in de VS. Nu komt Serhat met een zelfgeschreven, opmonterend bedoelde en naar de jaren 90 klinkende dance song. Vrolijk, wel, maar verrassend al lang niet meer.

Tweede halve finale
Donderdag 16 mei, NPO 1, 21.00

01 Armenië **
Srbuk
Walking out

Net als het IJslandse Hatari heeft Srbuk Sargsyan een dominatrix-opslagkast vol leer, kettingen en spijkerbanden opengetrokken, maar haar liedje doet eerder denken aan Anouk-light. Met een tekst over gebroken harten en bijbehorende gezichtsuitdrukkingen schaart Sbruk zich bij het contingent getergde vrouwen op dit festival. Wie weleens een midweekje Jerevan heeft gedaan, snapt dat.

02 Ierland ***
Sarah McTernan
22

Basloopje, vrolijk coupletje, beetje bubblegum pop, even later zo’n gitaartje uit ‘How bizarre’ – ze heeft je meteen te pakken hoor, de Davina Michelle uit Cork! Toch verzandt ‘22’ halverwege. Té Duffy uit 2008, té quasi-soul die ook uit Nederland had kunnen komen. En Sarah blijft maar wauwelen. Breng eens wat pit in dat refrein, lass!

03 Moldavië *
Anna Odobescu
Stay

Voor iedereen die terugverlangt naar de powerballads van de vorige eeuw (modulatie!) is Anna’s liefdeslied balsem op de ziel. Maar het internatio­nale songwritersteam heeft deze Moldavische met een wel heel bleke en bloedeloze tranentrekker het bos in gestuurd. ‘Keep the fire burning’, zingt ze. Te laat. Grijze as is al wat rest.

04 Zwitserland ***
Luca Hänni
She got me

Zwitserland komt met de meest on-Zwitserse inzending denkbaar. Dit pompende dancenummer met pakkende groove lijkt rechtstreeks afkomstig uit een hitsige nachtclub aan South Beach, Miami. Daar ziet zanger Luca (24) – die trouwens zomaar het vierde, plots opgedoken broertje van poptrio Jonas Brothers zou kunnen zijn – een sexy dame binnenlopen en binnen de kortste keren staat iedereen op de bar voor een potje dirty dancing. Wie ‘Despacito’ leuk vond, denkt hier hetzelfde van.

05 Letland **
Carousel
That night

Gas terug met de lokale Eva De Roovere. Dit aan de sfeer van ‘Fantastig toch’ refererende nummer is voer voor wie wil gaan slapen, want erg opwindend was that night, waarover gezongen wordt, kennelijk niet.

06 Roemenië **
Ester Peony
On a Sunday

De vocale kunsten van Ester Peony vallen binnen de inmiddels overbekende Christina Aguilera-school. Ook brengt ze een tekst waarin remember rijmt op September – hallo Earth, Wind & Fire! Wij zeggen: focus u de komende drie minuten dan maar op de aankleding.

07 Denemarken ***
Leonora
Love is forever

Je zoon komt thuis met een meisje, een verrukkelijk kind, die voortanden doen er niet toe, en ze speelt de hoofdrol in de schoolmusical, en vindt dat de wereld meer liefde nodig heeft, daar heeft ze trouwens ook een liedje over geschreven, denk ‘Lemon tree’ en een niet-vuilbekkende Lily Allen, heel lief, en dan geef je haar een zuurstok, en je stuurt de twee naar de boomhut in de achtertuin. Voor altijd.

08 Zweden ****
John Lundvik
Too late for love

Het is een ijzeren Songfestivalwet: Zweden Is Altijd Goed. Dit jaar zoeken de Scandinaviërs het niet in flitsende videoprojecties of de laatste popstijlen, maar komen ze met een redelijk vintage aandoend nummer, dat dankzij de subtiele orkestratie toch weer helemaal 2019 klinkt. De charmante John Lundvik start klein, met zijn verhaal over een man die zijn in het slop geraakte relatie probeert te redden, waarna het lied helemaal openbarst met het hoopvolle refrein. Te gek hoe een koor van vier zwarte achtergrondzangeressen een onweerstaanbare soul toevoegt. Sweden swings!

09 Oostenrijk **
PÆNDA
Limits

Pænda heeft blauw haar en tatoeages – terwijl je met zo’n naam toch een witte kop, zwarte oortjes en een dito mopsneusje zou verwachten – en zingt een best moedig, delicaat, zelfgeschreven nummer. Dat gezegd hebbende, vrezen we dat alle fragiliteit het uiteindelijk keihard aflegt tegen de monotone vlakheid van Pænda’s ‘Limits’.

10 Kroatië **
Roko
The dream

‘I have a dream,’ zingt Roko. Om zijn geloof, hoop en liefde-boodschap kracht bij te zetten kreeg hij een paar engelenvleugels omgehangen door de stylist die eerder stage liep op de set van Wim Wenders’ Der Himmel über Berlin. Ja, Roko kan zo in de lokale The Passion, en schakelt halverwege over op de eigen taal (chapeau!), maar zo Celine Dion-melodramatisch hebben we het deze editie nog niet gehad.

11 Malta ***
Michela
Chameleon

Kent u de Engelse progrockband Barclay James Harvest (BJH) nog? Die had zoveel moeite met het vinden van een geschikte bandnaam, dat uiteindelijk werd gekozen voor een combinatie van de drie best overgebleven opties. ‘Chameleon’ klinkt alsof het op dezelfde manier in elkaar is gezet: reggae, latin, gospel, een Culture Club-referentie, het verschiet van kleur waar je bij staat. Maar onzichtbaar wordt het zeker niet.

12 Litouwen **
Jurij Veklenko
Run with the lions

Jurij Veklenko roept ons op om lekker ruig met de leeuwen mee te rennen. Hm, niet erg waarachtig. We gingen op onderzoek uit, en verdomd, op de Songfestival-website staat dat Jurij ‘zijn droombaan kreeg bij een IT-bedrijf.’ Aha, een bijklussende systeembeheerder! Wij zeggen: Jurij, don’t quit your day job.

13 Rusland ***
Sergej Lazarev
Scream

De Russen willen revanche. Zangeres (in rolstoel) Joelia Samojlova mocht in 2017 niet meedoen, en in 2018 strandde ze in de halve finale – hoogst ongebruikelijk. Nu dus grof geschut uit Moskou. Sergej Lazarev werd in 2016 al derde en aast in Tel Aviv op niets minder dan de winst. Een krachtige ballad vol climaxen en uithalen moet daarvoor zorgen, met veel strijkers en pathetiek à la Game of Thrones. Is de ‘schreeuw’ van Sergej sterk genoeg? Wij betwijfelen het.

14 Albanië **
Jonida Maliqi
Ktheju tokës

Tien keer (!) deed Instagram-ster Jonida al mee aan het Albanese festival, en tien keer is scheepsrecht. Eindelijk mag ze heel Europa vertellen hoezeer Albanese migranten hun thuis missen. Een Balkan-ballade in de beste Songfestival-traditie, met snikken en uithalen en klaaglijke hartstocht, die zich evengoed nogal hoogtepuntloos voortsleept in het donker.

15 Noorwegen ***
KEiiNO
Spirit in the sky

KEiiNO bestaat uit een Sami-rapper, een Noorse singer-songwriter en een deelneemster uit het Noorse Idols. Hun electropopsong gaat bovendien over etnische, gender- én seksuele gelijkheid. En dan volgt op twee minuten ook nog eens een stukje traditionele joik (dat gaat Cornald Maas nog uitleggen). Kortom, wij moeten er misschien aan wennen, maar hier kan niemand tegen zijn.

16 Nederland ****
Duncan Laurence
Arcade