Het Wilde Web | Digitale Detox [2]

Vier weken geleden pleegde ik digitale zelfmoord. Mijn online-ik is gone with the wifi . Nog voordat ik mijn telefoon had leeggemaakt van alle app-aids, was ik al helemaal gewend aan mijn nieuwe, offline bestaan. Mijn omgeving moe(s)t gek genoeg harder afkicken dan ik. Want hoe moeten ze me bereiken? En hoe moeten ze nu dat filmpje sturen van die fietser die dacht dat het een goed idee was om van een glijbaan te rijden, om vervolgens snoeihard de grond te knuffelen?

Ik begrijp deze angst. Facebook vertelt je welke puisten-uitknijp-porno je nu weer hebt gemist. Instagram gooit je ziel en zelfvertrouwen in de fitgirl-blender. En via Snapchat zie je eigenlijk ook alleen maar shit. Letterlijk, want elke scheet wordt gefilmd en doorgespoeld met een selfie op de wc terug. Dus met al die online interactie hoef je niet eens meer in het écht te contact te leggen. Want je weet toch alles al?

Ik had 2887 volgers op Instagram, maar mijn echte vrienden zag ik te weinig. En in plaats van boeken, las ik in bed statusupdates. Inspirerend is anders. En dat is precies de reden van mijn digitale detox. Oftewel: het ontgiften van mijn lichaam en geest door minder online te zijn. En écht, op een yogamatje in standje negenenzweetig hangen is er niks bij. Wat een rust als ik op de trein wacht en ik lekker om me heen kijk in plaats van op mijn telefoon. Alsof ik gekust ben door een ‘Walvisgeluiden’-cd van zo’n winkel waar ze letterlijk alles maken van planten. 

Maar is zo’n detox nou écht nodig en niet de zoveelste hipsterhype zoals die ene keer dat vrouwen ineens begonnen klei te eten? Want eerlijk, “je kan toch gewoon wat minderen als je wilt?” Aldus sommige vrienden. Nou, net zoals bij elke verslaving is dit allang geen kwestie meer van willen. Want wie wil er nou een werkappje om elf uur ’s avonds beantwoorden? En wie wil er nou een foto liken, zodat een vriend wel het gevoel krijgt dat z’n captions en dus zichzelf weer even gewaardeerd voelt? Het willen is veranderd in moeten. Doe je niet mee met de rest, dan lig je eruit.

Waarom kan dat werk(!)appje bijvoorbeeld niet wachten tot werk(!)tijd? En een vriendschap die bevestiging nodig heeft door een like is toch eigenlijk de oppervlakkigste relatie die er is? We zijn zo gewend geraakt dat we altijd maar overal op moeten reageren, dat het de normaalste zaak van de wereld is geworden. En geloof me, het is lastig om te veranderen in een wereld die niet mee verandert.

Voorbeeld: ik wil meer spontaan afspreken. Gewoon bellen, een tijdstip afspreken en op het desbetreffende tijdstip wijn drinken. Maar al onze levens zijn strakker gepland dan het lichaam van een fitgirl op een linzen-dieet. Is dit dan ook de schuld van onze digitale verslaving? Jazeker. Ons leven is een all you can eat-sushirestaurant, waar we alles willen en ronde na ronde doorgaan, maar vergeten te genieten. We willen overal bij zijn - fomo is het nieuwe yolo - en daar vervolgens mee pronken op social media. Serieus, wat ondernemen we eigenlijk nog, omdat we iets écht leuk vinden?

Ben je nog niet afgeschrikt van mijn verhaal? Goed, dan is het nu tijd voor jouw digitale detox. En zo doe je het: 

Ga. Offline.

Zo simpel? Ja. Ik verkondigde niet met emoji-toeters en bellen dat ik wat meer offline ging, ik deed het gewoon. Maak er een niet te groot ding van, maar integreer je detox stap voor stap in je dagelijkse leven. Dan is de kans groot dat het detoxen niet een kwestie is van ‘volhouden’, maar van ‘veranderen’. Verwijder apps die teveel tijd van je stelen en gebruik deze plotselinge vrije tijd om te doen waar je op dat moment écht zin in hebt. Dus niet koffie drinken in een baardenbarberbar (koffie én een gratis scheerbeurt YAS!), want je weet dat je daar alleen maar zat om een selfie te maken met geo-tag. Maar ga naar een vaag café met vettige bartafels, waar de koffie sterker is dan die penetrante hipsterlucht.

Plan een weekend helemaal niks en stuur een ‘Cat wel soon’ -kaartje naar een vriendin – die dan wel ziek moet zijn én een voorliefde voor katten hebben - in plaats van alleen een meme-appje. Geef de volle aandacht aan de dingen die je doet, de mensen die je spreekt. Dat is veel meer waard dan een like. Behalve als je het zelf fijner vindt dat mensen je alleen erkennen door hun duim te bewegen in plaats van daadwerkelijk tegen je te praten. En nee, dat van die duim bedoelde ik niet zo.