Na alle discussie over wie we op 4 mei nou wel of niet mogen herdenken, lijkt het mij veilig te concluderen dat herdenken typisch iets voor de levenden is.
De doden zijn toch wel stil. We hoeven dus niet te overwegen ermee te stoppen als de laatste veteraan is overleden. We denken aan vroeger in de hoop vandaag betere keuzes te maken. Het is niet zo ingewikkeld, het begint bij om kunnen gaan met de gedachte dat anderen anders zijn dan jij. Daarom heb ik dit 4 mei gezongen in Herinneringscentrum Kamp Westerbork: