Een eerlijk gelijkwaardig Nederland. Wij zijn voor. Jij ook?

Geen man, geen huis: geen leven!

  •  
03-05-2018
  •  
leestijd 4 minuten
  •  
679 keer bekeken
  •  
Schermafbeelding 2018-05-03 om 17.49.40
Mijn vader schreef ooit in een Sinterklaasgedicht: “De Sint wil jou voor z’n 30ste nog niet kwijt”. Maar wat begon als grap, dreigt nu werkelijkheid te worden. Ik heb een baan. Maar ben single en woon nog thuis. Ik ben dus geen ‘normale burger’. In Nederland zijn weliswaar bijna drie miljoen éénpersoonshuishoudens, met de nadruk op één, plus een shitload aan starters die geen dak boven hun hoofd krijgen. Maar waarom is huisje-boompje-beestje dan nog steeds de norm?
Soms vraag ik me af waarom we in 1960 zijn blijven steken. Je trouwt met één persoon. Wat dubbel is want een relatie is geen garantie voor geluk; mensen kunnen vreemd gaan, stellen raken in een sleur, de verliefdheid verdwijnt. En als je dan weer een keer met ome Dirk mee mag liften na een verjaardag. En je hoort dat hij krom loopt van de pijn vanwege een zere rug. Die hij heeft opgelopen omdat hij al twee weken op de bank heeft moeten slapen vanwege een vaatwasser die verkeerd is ingeruimd. Was je dan niet veel liever gewoon single?
Niet dat ik onder bindingsangst bezwijk. Of nooit een partner zou willen. Maar in een wereld waarin je met één swipe dichter bij je nieuwe geliefde bent, vind ik het heerlijk om zonder kopzorgen wakker te worden en iedere ochtend niet eerst 24 apps hoef af te gaan om te checken of je nieuwe snoes toch niet zo snoezig is. Terwijl ik dit typ, vraag ik me af: ‘waarom ben ik mijzelf überhaupt aan het verantwoorden?’ Nou, omdat single zijn niet per definitie betekent dat je zielig bent. Maar zie dat maar eens duidelijk te maken.  
Want met mij zijn er volgens het CBS naar schatting ruim 3,5 miljoen eenpersoonshuishoudens in 2040. Die waarschijnlijk allemaal wel de opmerking hebben gekregen. ‘Ah, hoe kan het nou dat jij nog geen partner hebt? Je bent zó leuk!’ Alsof iedereen die single is niet leuk is! Dus even ter verduidelijking: je bent niet vrijgezel vanwege je cellulitis. Je bent niet eenzaam, zielig of incompleet. Je wordt alleen geboren en je ligt alleen in je grafkist. Daar hoef ik me toch niet voor te verantwoorden? Ik wil een leven met veel mogelijkheden, zonder beperkingen, dus die beperkingen moet mijn omgeving of de maatschappij mij ook niet opleggen. En daar begint de volgende barrière.
Onze maatschappij is erop gericht dat we een studie volgen met de beste baangarantie, want alleen dan kan je direct een vast contract krijgen. Met zo’n achterhaald geval, dat ik in mijn leven waarschijnlijk nooit te zien krijg, schijn je heel makkelijk een huis te kunnen kopen. Na de kunstacademie zag ik vele studiegenoten toch de aquarelkwast inruilen voor een rekenmachine. En niet omdat ze het persé wilden, maar omdat ze toch voor zekerheid kozen. En daarmee alles waarvan ze ooit droomden lieten schieten. Nu kan ik als millennial vertellen dat je in de praktijk uit een triljoen opleidingen kan kiezen. Maar dat je nooit kan zeggen welk van deze opleidingen je gegarandeerd in contact brengt met je toekomstige werkgever, die jou zo’n mysterieus vast contract gaat geven.
En een huis kopen in de Randstad? Dat is zoiets als Beyonce op Coachella zien. Fantastisch, maar onbereikbaar. Mijn bankrekening slaat al op tilt als ik www.funda.nl intik. En als ik daar iets gezien heb, moet ik weer van crackers en water leven. Want alleen zo kan ik in een nog behapbare tijd aan genoeg spaargeld komen. En als ik met mijn centjes op een huis probeer te bieden, zijn er nog dertig andere aasgieren. Die mij overbieden.
Enige oplossing die ik nog zie: laat me snel Tinder installeren en swipen voor ’t leven, zodat ik een relatie binnensleep. Zodat ik vervolgens samen met mijn nieuwe Tinderliefde uitgenodigd kan worden door onze makelaar om op gesprek te komen – mijn beste jurkje aan, make-up on fleek, oorbellen in, hoogste hakken aan. De hele rataplan. O ja – ik moet ook even liegen over mijn leeftijd: want als je jonger dan 27 bent, is de kans aannemelijk dat een ouder iemand voorrang krijgt. Want dat is veiliger. Vergeet ik nog iets? Jawel, mijn studieschuld. Nou, deze berg beklimmen is nog zwaarder dan de Mount Everest. Wat een waslijst. Maar, als alles goed is gegaan, ben ik de trotste eigenaar van een prachtig huis ergens in het Schilderswijk in Den Haag, op 30 m2 waar alleen ’n eenpersoonsbed in past zodat ik mijn snoes na een omdraai ruzie vervolgens weer buiten de deur kan zetten, zonder parkeerplek, maar met beschimmelde badkamer die ik de komende drie jaar nog niet kan vervangen. Goed he? 
Zo, als je mij nu even excuseert – ga ik nog even een cracker eten en een fles water drinken..  
Delen:

Praat mee

Onze spelregels.

0/1500 Tekens
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.