First FaceTime Date | Hoe klim je op van SpangaS-sterretje tot volwaardig acteur

Bilal is onder andere bekend van de films Fissa, Layla M., De Held en sinds kort ook de films Malik en Broeders. Pretty awesome vonden wij en daarom belde ik hem in via de telefoon, want opnemen via de laptop lukt me weer eens niet. Het was al wat later in de avond. En aan z’n kleine oogjes te zien had Bilal er weer een drukke dag opzitten. Dus snel door naar de vragen…

“Ik had nooit gedacht dat de film zo’n succes zou worden. Ik wist wel, omdat het over Syrië gaat, dat de film impact zou hebben. Maar niet dat ‘t zo groot zou uitpakken als nu. Het was wel vreemd om voor het eerst in het buitenland te draaien. Ik was pas net achttien geworden, maar samen met Achmed Akkabi en Walid Benmbarek was het ook gewoon écht een toffe ervaring. Hanro Smitsman, de regisseur wist gelijk dat hij met mij de film Broeders wilde draaien, terwijl ik hem niet eens zoveel gaf tijdens de auditie. Hij wist gewoon daar kan ik iets mee.”

“Ik vind het niet erg om de treiteraar te spelen, dat hoort erbij als je een acteur bent. Typecasting kom ik ook veel tegen. In het begin was dit wel af en toe storend, maar ik heb er nooit echt problemen mee gehad. Het hoort bij acteren. Ik ben een Marokkaan, dus het is logisch als ik ook voor Marokkaanse rollen gecast wordt. Bij Broeders en Malik heb ik gelukkig wel écht iets anders kunnen laten zien.”

“Nee niet echt. Mijn rol speelde zich vooral af in de villa. In het vluchtelingenkamp was het wel écht heftig. Daar waren geen tien, geen 50, maar wel 500 kinderen. We kwamen met ballonnen aan en op dat moment… Kwam iedereen uit blijdschap op ons afspringen. Er had daar nog geen conflict plaatsgevonden, dus je bent daar wel op je hoeden. Dat zag je ook terug op de manier van hoe we de film hebben opgenomen. In sommige stukken zie je mij vloggen, maar we hoorden soms pas op de dag zelf waar we konden opnemen, dus dat is allemaal ter plekke bedacht en geïmproviseerd.

“Haha, ik kan me nooit binden aan een meisje. Ik ben nog nooit verliefd geweest. Maar ik heb wel vaak dat ik met meisjes chill. Maar dat ik nooit langer dan één date met iemand wil afspreken. Ik moet denk ik nog wel volwassen worden met meisjes, want nu ben ik hier nog een beetje te speels in. Ik heb een vriend die écht een hondje is van zijn vriendin. Ik denk dat ik daardoor bang ben geworden om me te binden. En al helemaal als ik denk aan die vragen: Waar ben je? Met wie ben je? Wat ga je doen? Dan denk ik: Je bent me moeder niet. Laat me met rust.”

“De service was echt tof! Je kon echt merken dat dit een buitenlandse productie was. De acteurs werden daar veel meer gewaardeerd. ‘Waarderen’ vind ik trouwens wel een naar woord, want ik bedoel er niet mee dat je hier niet gewaardeerd wordt. Maar de cultuur daar is gewoon anders. Ik doel er meer op dat we echt verzorgd werden tot in de puntjes. Het eten stond voor ons klaar. De mensen waren warmer. Het is anders.’’

“Zo, dat is even geleden. Dat was bij SpangaS. Ik had daar de hele zomer gefigureerd en toen was ik gepromoveerd naar Edèl-figurant. Ik mocht toen mijn eerste zinnetjes zeggen. Dat was wel gaande. Sindsdien wist ik dat ik verder wilde met acteren.

“Nee, dat was juist spannend. Ik ben altijd zenuwachtig voor een auditie. Maar ik shake of tril verder niet. Ik wil er gewoon zo snel mogelijk vanaf zijn. Mijn allereerste auditie weet ik niet eens meer.”

“Ja, die vraag krijg ik wel vaker. Ik zie iedereen als een instrument en ik ben een gitaar. Je kan goed spelen, maar je kan altijd beter leren spelen. Ik zie dit als extra ontwikkeling voor de lange termijn, ik ben nog jong en nu vind ik school nog facking leuk.

Je zal nu wel vaak herkend worden op straat. Bilal lacht: “Ja, zeker.” – Weet je het nog, het moment dat je voor ’t eerst werd herkend? 


“Haha, ja, het was een keer dat ik een scène uit mijn hoofd aan het leren was. Dit doe ik altijd buiten, want dan kan ik teksten beter in me opnemen. Deze keer liep ik door het Westerpark en ik voelde dat er ’n gespierde man de hele tijd naar me aan het kijken was. Zo lang dat ik er een beetje bang van werd. Wat moest deze man? Hij stopte gewoon niet met kijken. Dus ik checken: Heb toch geen geld opzak of iets? Vervolgens komt hij ineens op me aflopen. Dus ik dacht. Nee… En toen zei die: ‘Ey ben jij niet van die show Fissa. Zo, ik was in een keer al m’n zenuwen kwijt. Dat was écht tof. Voor zulke dingen doe je het. De laatste tijd word ik ook vaak aangesproken door oma’s. Ik vind dat leuk. Leuk dat ik ook die doelgroep bereik.’’

“De eerste keer is juist lekker, afgewezen worden is fijn. Het geeft mij nog meer motivatie. Opgeven is sowieso geen optie. De eerste keer ging ik ‘ff’ Bad, haha. Dat was voor een film van Carry Slee en ik had al drie keer opnieuw auditie gedaan. Dus nu dacht ik, het moet deze keer lukken. Maar toen was ik het alsnog niet geworden. Toen heb ik wel wat traantjes gelaten, ja… Ze willen er dan altijd een heel mooi algemeen bullshit verhaaltje van maken over waarom je het niet geworden bent. Waar toch niets van klopt.’’

Nog even door op die tegenslagen hoor. Acteren is ook veel uit je hoofd leren. Is er wel eens een stukje tekst geweest dat je gewoon écht niet in je hoofd kon stampen?
“Ja, bij de film Fissa heb ik zeker wel dertig takes gehad. Haha, de zin was: Puk een. Pff, zie je. Puk een paaaa. Poek een paa. Oke, ik ga me nu even concentreren. Pluk ‘n paardenbloem en blaas er tegenaan. Fucking makkelijk ook. Maar ja, ik deed het dus steeds fout. En doordat iedereen ging lachen lukte het ook gewoon niet. In de film Broeders had ik het ook. Er is een scène dat mijn broers mij voor het eerst zien. En daar moest ik ’n zin in het Arabisch zeggen. Dat betekent heb respect voor Allah. Maar het lukte me niet om het uit te spreken, omdat Walid en Achmed me gingen focken door steeds een wenkbrauw omhoog te trekken of net naar me te zitten grijnzen. Er zijn dan al 10 takes geweest voor een opname en je voelt de druk doordat je in Syrië niet de hele dag op een locatie kan blijven, ja dan begin je wel geïrriteerd te raken. “

“Als acteur vind ik dat je veelzijdig moet zijn. Ik wil daarom ook écht een keer een rol als homo of een jood in een mooie film spelen. Je moet je kunnen inleven in je rol. Bij Moslims is het een taboe, maar als acteur kan ik me in een situatie inleven waar ik normaal waarschijnlijk niets van zou begrijpen. Verder ga ik iets heel anders doen, want over een maand ga ik een een EP uitbrengen. ‘Huh?’ Ja, als ik eerlijk ben vind ik zingen veel leuker dan acteren.”

Voor alles is een eerste keer, maar First Facetime Date lees je volgende week gewoon wéér. Dan hangen we aan de digi-lijn met Kris Kross