Een carrièreswitch naar het onderwijs? Deze mensen deden het

Het zal je niet ontgaan zijn dat er een enorm tekort is aan leraren. Een van de oplossingen: zij-instromers. Hoe bevalt het hun?

We hebben veel te weinig leraren in ons land. Steeds vaker blijven klaslokalen leeg omdat er geen docent beschikbaar is. En dat kan natuurlijk niet. Daarom deed voormalig minister van Onderwijs Dennis Wiersma anderhalf jaar geleden een oproep aan alle Nederlanders: ‘Meldt u zich, als u iets kunt betekenen voor het onderwijs!’

Daar kwamen mensen op af, onder wie Kim, Maarten en Michel, die alle drie via een zij-instroomtraject in het onderwijs zijn gestart. Zij vertellen bij Khalid & Sophie hoe dit ze bevalt.

Kim werkt momenteel als planner in het ziekenhuis; na het plotselinge overlijden van haar partner besluit ze het zij-instroomtraject aan te gaan. ‘Mijn leven stond toch op z’n kop, dus ik dacht: laat ik dit maar proberen. En ook praktisch gezien: ik heb alle vakanties nu vrij met mijn zoon.'

Michiel is inmiddels leraar; hij is afgestudeerd. Daarnaast is hij ook nog steeds kroegbaas van twee kroegen in Amsterdam. ‘Ik heb een kindje dat naar de basisschool gaat en ik ging een paar keer mee als vrijwilliger. Toen dacht ik: de hele dag met die kinderen mogen werken, wat een lol heb je dan, wat een plezier en wat een energie krijg je daarvan! Toen dacht ik: ik ga het gewoon proberen.'

Maarten twijfelt nog of hij de overstap definitief gaat maken. Hij werkt nu als risico-analist bij ProRail. ‘Ik heb nu een hele leuke baan bij een hele goede werkgever, overzichtelijk werk. Werken in een school is niet overzichtelijk. Althans, tot nu toe niet. Het is wel heel leuk werken in het onderwijs, maar soms vraag ik me wel af of ik niet gek ben deze overstap te maken. Je ziet veel uitval in het onderwijs, het is best een zware baan. (…) ik heb nu drie maanden lesgegeven op een school. Ik weet nog wel de eerste weken; dan was ik uitgeteld op vrijdag. Dan heb ik steeds een uur geslapen bij thuiskomst.’

Maarten heeft wisselende ervaringen. ‘Het ligt me denk ik wel, maar ik heb ook momenten gehad dat ik me bewust onbekwaam voelde. Bijvoorbeeld wanneer je een les voorbereidt en hoopt dat het op een bepaalde manier gaat, waarna het vervolgens bij de eerste vraag als een kaartenhuis in elkaar stort.' Je moet er, volgens Kim, rekening mee houden dat de leerlingen niet zomaar luisteren wanneer je de les start. 'Je moet eerst rust creëren, kijken of iedereen oplet en dan kan je pas starten.'

Maar je krijgt er ook veel voor terug, beaamt Maarten. 'Je bouwt een band op met die kinderen. Ik ben drie maanden op een school geweest; als je dan afscheid neemt en je leest de briefjes die je dan krijgt... Wat ik ook leuk vind is dat het heel praktisch werk is. Bij ProRail werk ik heel erg in mijn hoofd – heel analytisch. Hier ben ik heel praktisch bezig met veters strikken en pleisters plakken. Dat geeft veel voldoening.’

Kim: ‘Ik zou het zeker aanraden. Het is gewoon een ondergewaardeerd beroep. En dat is heel onnodig. Het is namelijk heel ingewikkeld om voor de klas te staan: je hebt de kinderen, de ouders, je collega’s. Je moet lesgeven, maar ondertussen ben je ook bezig een goed pedagogisch klimaat te creëren. Er komt heel veel bij kijken, veel meer dan je denkt op het eerste gezicht.’

Michel: ‘Ik heb geen seconde spijt gehad van mijn keuze. Ik ga morgen weer met plezier.’