Druktemaker Massih Hutak: 'Hersteloperatie Toeslagenschandaal is officieel een schandaal op zich geworden'

'Talloze dossiers worden niet of niet tijdig behandeld. Ouders worden niet of niet genoeg gecompenseerd. En de herstelteams helpen niet de gedupeerde ouders, maar vooral de overheid', aldus Massih Hutak in zijn Druktemaker-column in De Nieuws BV. Hij is kind van een gedupeerde ouder in de Toeslagenaffaire en noemt de hersteloperatie een nieuw schandaal.

'Landgenoten, hier spreekt een kind van een gedupeerde ouder in het Toeslagenschandaal. En ik kan bij deze bevestigen dat de hersteloperatie van het Toeslagenschandaal officieel een schandaal op zich geworden is.

Oftewel: het "toeslagenschandaal-hersteloperatie-schandaal-schandaal". Talloze dossiers worden niet of niet tijdig behandeld. Ouders worden niet of niet genoeg gecompenseerd. En de herstelteams helpen niet de gedupeerde ouders, maar vooral de overheid. En wie krijgt de schuld van het vastlopen van deze operatie? De gedupeerde ouders.

Omdat ze ten eerste – terecht – hun dossiers opvragen om inzage te krijgen in wat hen is aangedaan, door wie en waarom. Daarna maken ze – terecht – bezwaar als ze bijvoorbeeld vinden dat de geschatte compensatiebedragen niet overeenkomen met het leed dat hen is aangedaan. Voor de duidelijkheid: er bestaat natuurlijk geen bedrag om dit soort leed te compenseren. En herstel gaat natuurlijk over veel meer dan geld en excuses.

Maar nu slaan ook nog eens rechters alarm, vanwege het explosief gestegen aantal dwangsommen, omdat de bezwaren van gedupeerde ouders niet op tijd worden behandeld en de beslistermijnen niet worden gehaald. Hierdoor hebben ouders na het verstrijken van de beslistermijn recht op maximaal vijftienduizend euro bovenop het compensatiebedrag dat ze al kregen. En met welke oplossing komt de overheid? Beslistermijnen verlengen en dwangsommen verlagen. Daarbij zijn ze ook nog eens bang dat er ouders zijn die bezwaren maken terwijl ze helemaal niet gedupeerd zijn.

Dus opnieuw zijn burgers potentiële fraudeurs. Opnieuw zijn de Excel-sheets van de overheid belangrijker dan de behoeftes van burgers. Opnieuw kost de uitvoering van het herstel meer dan de compensatie zelf. Sterker nog: deze hersteloperatie is een verdienmodel geworden voor externen, die naast hun goedbetaalde banen nog eens flink bij kunnen verdienen in de herstelteams. En niet omdat ze per se ouders zo goed helpen, maar omdat ze ouders eruit onderhandelen met zo min mogelijk kosten voor de overheid. En dan moet het ergste nog komen.

Op 14 juni 2023 deelde de toenmalige staatssecretaris voor Toeslagen, Aukje de Vries, een Kamerbrief met de Tweede Kamer waarin stond dat er 482 kinderen zijn overleden door het Toeslagenschandaal. De grootste groep, 353 kinderen, was tussen de nul en vijf jaar. Waar blijven de onderzoeken die dit nader verklaren? En belangrijker: hoe gaan we de daders opsporen en berechten? De Nederlandse staat heeft zich zowel in het Toeslagenschandaal als in het hersteloperatieschandaal schuldig gemaakt aan mensenrechtenschendingen. De Nederlandse rechterlijke macht is medeplichtig aan dit schandaal, dus het wordt tijd dat er een internationale juridische blik geworpen wordt hierop.

Hier zijn niet alleen grondrechten geschonden van Nederlandse staatsburgers, maar ook hun internationale mensenrechten zijn geschonden. Nederland heeft als partij bij internationale verdragen, zoals het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens en de VN-mensenrechtenverdragen, verplichtingen die zij schendt. En daarvoor moet de Nederlandse staat aansprakelijk worden gesteld. Zodat er eindelijk wel goed herstel georganiseerd wordt. Maar vooral, zodat dit nooit weer gebeurt.'