College Tour-voorpret: wat kunnen we verwachten van Clarence Seedorf?

Hij zat bij Real Madrid en speelde tegen Atletico. 30 augustus 1997; Clarence Seedorf maakt een van de mooiste doelpunten uit zijn loopbaan. ‘Een schot van zo’n afstand verwacht je niet. Er zit ook nog een curve aan, het is van meer dan dertig meter geschoten. Weergaloos geraakt en de keeper het bos ingestuurd’, aldus de verslaggever.

Een wonderdoelpunt. Wat gebeurde daar eigenlijk? ‘Ik heb geen idee’, zegt hij ruim twintig jaar later tegen Matthijs van Nieuwkerk in De wereld draait door . ‘Een dag ervoor was mijn eerste kind geboren. Ik was toen in Nederland, in Amsterdam. Op de dag van de wedstrijd ben ik teruggevlogen. Waarschijnlijk was er iets speciaals aan de gang op dat moment, ik weet het niet!’

Nederlanders
Seedorf is in De wereld draait doo r om te vertellen over zijn carrière, en over zijn baan als coach bij Kameroen (méér dan een dagtaak), het land dat hij op dat moment nog met Patrick Kluivert naar de Afrika Cup moet leiden (wat een maand later ook daadwerkelijk lukt). Hij vertelde toen ook dat hij niet al zijn talent heeft kunnen benutten. ‘Ik heb lange tijd die kans niet gekregen. Maar dat is voor mij nu verleden tijd en we moeten lering trekken daaruit. We zijn Nederlanders. Ik ben een Nederlander – dat is af en toe misschien niet helemaal duidelijk. Er zijn in de wereld zoveel zaken gaande waarin we onderscheid maken. Ik denk dat we nu een stapje verder moeten. Wat er nu gebeurt in het Nederlands elftal is mooi: Koeman is terug, een witte coach die heel veel van die zwarte jongens opstelt. Want het zijn Nederlanders. Zo moeten we kijken naar Nederland.’

‘Het is nog steeds niet helemaal waar het moet zijn’, vervolgt hij. 'Er wordt nog steeds gekeken met een bepaalde bril. We maken nog steeds onderscheid: de Surinamer, de Antilliaan, de Turk, de Marokkaan. Allemaal jongens die hier geboren zijn. Het zijn Nederlanders! Hopelijk kunnen we dat in de toekomst verbeteren.’

Bindmiddel
Sport als bindmiddel; het is het verhaal dat Seedorf vaker vertelt. In Pauw & Jinek (2017): ‘Ik heb tien jaar geleden een project in Almere gesteund, een playground waar veel naschoolse activiteiten gehouden worden. Er was daar heel veel criminaliteit in de buurt, vandalisme, onrust. Dat is opgelost in een half jaartje. Integratie: veel mensen hebben niet de mogelijkheid om zich aan te sluiten bij een vereniging, ze hebben misschien het geld er niet voor of ze kunnen niet meedoen. Dit geeft de mogelijkheid om te integreren in de gemeenschap. Door middel van sport.’