Een eerlijk gelijkwaardig Nederland. Wij zijn voor. Jij ook?

Zielig.

23-01-2017
  •  
leestijd 5 minuten
  •  
232 keer bekeken
  •  
zielig
Tekening Rogier Roeters
Juliën had nog nooit een chick geneukt. Hij had wel eerder meisjes gezoend. Zoals Lieke, in de brugklas. Ze had een lui oog en ging als een soort piraat met sticker-op-oog door het leven.
Juliën had ook al gevingerd. Vorig jaar april was er het dronken meisje in Benidorm. Zij werd zijn slachtoffer na een lange avond rumcola’s wegtikken. Hij had niet veel hoeven doen; ze wilde vrij snel naar het hotel. In een steriele hotelkamer mocht hij haar twintig minuten verkennen voordat ze in slaap viel. Haar pasgeschoren schaamhaar prikte in zijn handpalm.
In zijn dagboek schreef hij er niets over.
Deze winter moest Juliën écht neuken. Pompen. Stoten. Hij was inmiddels toch 22. Dan neuken mensen al heel veel.
In zijn dagboek schreef hij: ik verlang naar een meisje dat jaren 90 R&B maakt van mijn black metal dagen.
Een hoer was geen optie. Zijn moeder zei op verjaardagen altijd dat hij een goede jongen was. En goede jongens neuken niet met hoertjes. Hij had er wel over nagedacht hoor. Zijn maagdelijke pik in de vlezige schaamlippen van een Poolse dame, maar zo’n vrouw neuken klonk hem hetzelfde als een bak kots penetreren. Hij was juist klaar voor het echte werk nu. Echte meisjes. Met echte borsten en echte billen.
Juliën installeerde Tinder.
Hiervoor had hij nooit in buitenaards leven geloofd. Nu bracht hij avond na avond met warme pixels door. Meisjes met opzienbarende voorhoofden. Meisjes met instagramfilters. Meisjes in groepsfoto’s, gecamoufleerd. Meisjes die afrikaanse weeskindertjes op hun schouders droegen (hopelijk niet permanent). En hij mocht ze allemaal swipen en vleeskeuren.
Het duurde niet lang of Juliën regelde een date. Haar profiel was kunstzinnig. Er stond iets over goede muziek en “eigenlijk 17” in de beschrijving. Ze droeg een kettinkje, maar het kon ook een gekke moedervlek in haar hals zijn.
Toen ze aanbelde wist hij het zeker: het was een moedervlek.
Het meisje stond te bellen. Hij had zich voorgenomen om haar meteen te omhelzen, maar dat ging niet wegens haar telefonische ruzie. Hij keek haar aan terwijl ze zei:
"Je moet helemaal niks, je moet me met rust laten en vertrouwen hebben"
"Ja ik weet het"
"Ja ik pas op"
"Dan ga ik gewoon weer naar huis"
"Daar bereik je niks mee, laat me"
"Ik ga nu ophangen"
Het gesprek eindigde toen het meisje zei:
“Tot morgenochtend.”
Juliën vroeg zich af of dit betekende dat hij seks zou hebben. Door zijn hoofd klonk het geluid van vrouwentennis.
“Hoi, je bent gekomen” zei hij.
“Ja, joh, ik was toch buiten”
Het meisje knuffelde hem, bleef een paar tellen stil, en liep voor hem uit de trap op. In die korte seconden rook Juliën de geur van benzine een beetje. Hij vond het aangenaam.
Op de trap vroeg ze of hij drugs in huis had. Hij had niks. Vervolgens zei ze:
“Ja sorry voor net. Ik heb een bezorgde moeder”
“Ik herken het wel hoor” zei hij.
“Sinds ik heroine heb gebruikt is ze helemaal doorgedraaid”. De lucht in Juliëns’ longen verdween. Hij zei binnesmonds iets waarmee hij “ja, duidelijk” bedoelde.
Op een verstandige avond had Juliën dit meisje weggestuurd. Heroïne? Dat is niet eens drugs voor jonge mensen. En belangrijker nog: daar reageren moeders doorgaans totaal niet positief op.
Ze zouden misschien even over boeken gesproken kunnen hebben (ze was fan van Zwagerman, maar had Gimmick! niet gelezen). Misschien zou hij zelfs nog gemberthee met haar hebben gedronken. Iets uit zijn dagboek voorlezen. Dat deed hij vaak voor vrienden.
Dit is geen verstandige avond. Dus het meisje zat in de woonkamer.
“Jesje, heet ik trouwens.”
“Ja, stond op Tinder ook.”
Ze trok haar schoenen uit. Het gesprek sprong van bezorgde moeders naar de verwachtingen van ouders. Toen naar gymles op de basisschool.
Ze droeg één bordeauxrode sok en de andere was meer auberginekleurig. Juliën bewoog zijn blik van haar ogen naar haar mond, in een driehoekje. Soms mompelde hij antwoorden. Meestal sprak zij argeloos door.
Jesje zei: “ik denk dat Jimi Hendrix echt de allerbeste muziek ooit gemaakt is”
Juliën dacht: “Maar King Crimson dan?”
Hij zei: “ja, je hebt gelijk” en begreep dat heroine en Hendrix bij elkaar hoorden.
Jesje was eigenlijk heel mooi. Misschien wel even knap als online. Haar kapsel leek flinterdun, alsof je het van haar hoofd kon blazen.
Toen ze vertelde over haar profielwerkstuk dacht Juliën aan hoe ze een naald in haar arm deed. Hoe ze heroïne langzaam in haar lichaam voelde glijden. Hij probeerde zich voor te stellen hoe dat voelde. Hij dacht aan zijn tijd op school. En hoe een schaar soms tijdens het knippen opeens door je papier glijdt. Zo zou het vast voelen.
Opeens was er een vraag: “heb je ook een slaapkamer?”
Juliën sloot zijn hand en voelde dat het zweterig was.
Hij stond op. Pakte haar hand en zei niets. Ze liep mee de trap op, naar zijn kamer.
Daar wachtte hij op haar kus, maar toen die niet kwam begon hij zelf. Ze zoende terug. Eerst aarzelend. Toen nogal fel. Toen heel fel. En toen beet ze op zijn lip. Hij proefde bloed en vond het niet erg, maar wist niet wat zij vond. Hij vroeg niks.
Ze ritste zijn broek open. Hij dacht “misschien heeft ze dit eerder gedaan, voor geld... of drugs”. Hij dacht ook: “misschien moet ik nu even niets meer denken”.
Ze begon zichzelf uit te kleden, maar liet hem helpen met haar BH. Ze was opeens heel naakt. Nu moest het gebeuren, voelde hij, maar zij ook waarschijnlijk, want ze ging op bed liggen en hij mocht bovenop klimmen.
Hij voelde: dit gebeurt nu. En wat gebeurde was: haar mond op zijn buik en op zijn geslacht met zijn handen op haar tepels en dan in haar natheid en dan uit haar en dan weer in haar en haar speeksel op zijn wang en haar haar in zijn mond en haar vingers op zijn tanden en haar rug krom en zijn buik strak en hun adem warm.
De smaak van haar speeksel bleef in zijn mond hangen. Het deed denken aan vodka. Haar borsten leken oneven, maar waren wel rondvormig. Het duurde ruim 12 minuten voordat het voelde alsof zijn lichaam zou exploderen.
Na afloop lagen ze naast elkaar. Ze had de verkeerd gekleurde sokken nog aan. Juliën had zijn hand op haar heupbot. Ze duwde de hand weg. Zijn maag voelde warm. Hij dacht aan verslavingen. Zou ze verslaafd kunnen worden aan hem?
“Ik vind jou leuk” zei hij.
“Ik moet op tijd weg ” zei zij.
Die ochtend ging Jesje weg. Om 07:00 uur al. Ze pakte haar spullen en bleef stil tot ze vroeg hoe de voordeur van het slot moest. Toen ze weg was gierde het woord ‘heroine chic’ door Juliëns hoofd. Ze was beschadigd op een hele mooie manier. Hij wilde alles over haar opschrijven. Ook al was ze weggegaan zonder doei te zeggen.
In zijn dagboek schreef hij: “Ik heb een godin ontmoet. Ik weet niet van welk materiaal zielen zijn gemaakt, maar volgens mij zijn die van ons hetzelfde”.
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.

Altijd op de hoogte blijven van het laatste nieuws?

Meld je snel en gratis aan voor de BNNVARA nieuwsbrief!