De Lonely Studenten Planet | Ik was ooit één van die drie

De herfst is begonnen en ik word gelijk bedolven door een stortbui aan nieuwsberichten over studenten en burn-outs. Ik dacht meteen aan de donkere dagen waarbij ik liever onder kilo warme dekens lig met Netflix en een zak ribbelchips, dan dat ik in een vochtige herfststorm op een fiets zonder versnellingen naar school moet. Maar blijkbaar zijn deze grauwe dagen niet alleen de oorzaak voor het fenomeen waarin studenten met bosjes omvallen. Nee, mijn medestudenten en ik moeten te veel corpsballen hoog houden in een maatschappij die ons dwingt alles eruit te halen wat erin zit. Met als gevolg dat drie op de vier studenten emotioneel uitgeput raken, zo blijkt uit onderzoek van de LSVb.

En ik was ooit één van die drie. Toen ik vorig jaar door de bomen het bos niet meer zag, hoopte ik op iemand die mij uit mijn neerwaartse spiraal kon halen. Ik was altijd moe, had weinig energie en kon niet meer genieten van de leuke dingen. Ik had het veel te druk. Behalve dat ik een opleiding volgde wist ik het ook voor elkaar te krijgen om drie keer per week te sporten, deed ik een algemeen bestuur-jaar bij de studievereniging, wilde ik alle vakken halen met hoge cijfers, werkte ik iedere vrije resterende minuut die ik had en moest ik ook nog tijd overhouden voor mijn relatie, familie en vrienden.  

Mijn leven als bezige blije bij bleek te mooi om waar te zijn. Ik werd een negatieve versie van mezelf en reageerde dit af op iedereen binnen een straal van 1 meter. Als perfectionist had ik een niet-zo-perfect leven en daar baalde ik enorm van. Achteraf gezien was er niets om over te klagen en heb ik juist door die rare stem in mijn hoofd m’n ruiten ingegooid. Gelukkig trok ik snel aan de bel, bleek de schade beperkt te zijn en wist ik gauw uit die diepe put te klimmen. Na liters tranen, een relationele breuk en met behulp van een specialist, dat dan weer wel.

Het leven is nu eenmaal niet altijd een feest, ook niet als je zelf iedere dag de slingers ophangt. Juist dan kom je jezelf tegen. Gelukkig heb ik nu geleerd minder perfectionistisch te zijn en weet ik daardoor mezelf boven water te houden. Maar juist nu irriteer ik mij pimpelpaars aan het feit dat er dus wel degelijk zo veel mensen last hebben van die hoge maatschappelijke druk, die ik zelf ook ervaren heb. Want hoe gaan we het in hemelsnaam volhouden in een maatschappij waarin we als jonge studenten al tegen deze ongelooflijk vervelende bullshit aanlopen?

Hoog tijd dat we het anders gaan aanpakken. Volgens de LSVb moeten we leren met stress om te gaan en moeten we burn-outs snel herkennen. Maar ligt het probleem niet gewoon bij de druk die de maatschappij op ons uitoefent? En hoe veranderen we in hemelsnaam ooit die druk? Een onmogelijke kwestie die nog moeilijker is dan het oplossen van een rubiks kubus binnen 30 seconden. We kunnen nu eenmaal niet de oorsprong van het probleem tegengaan, dus zoeken we massaal naar alternatieve oplossingen die we achteraf in kunnen zetten. Wanneer het vaak al te laat is.

Zit jij nou zelf ook in een diepe negatieve put, ben je emotioneel uitgeput, of ben jij die ene gelukkige winnaar op de vier personen die nog nergens last van heeft? Een frisse blik op je leven kan nooit kwaad en daarom heb ik een dosis tips voor je samengesteld die mij in ieder geval wél geholpen hebben.