“Heftig om kinderen te zien schuilen middenin een vuurgevecht”

Vijftien jaar na de start van operatie Enduring Freedom vond Sinan het hoogtijd om de balans op te maken: wat heeft de Nederlandse missie in Afghanistan opgeleverd en wat waren de gevolgen voor de Afghaanse bevolking? Wij stelden aan Sinan de volgende vragen:

 “Het is tien jaar geleden dat de Nederlandse militairen voet aan de grond hebben gezet in Uruzgan en ruim vijftien jaar geleden dat project Enduring Freedom begon."

Het was nu of nooit.

"Wat daarnaast doorslaggevend was is dat er momenteel sprake is van een comeback van de Taliban. We hadden het gevoel dat we dit project nu moesten maken, want over een tijdje zou het waarschijnlijk niet meer lukken om in dit land te filmen.”

  “In de drie weken dat we daar zaten, heb nog nooit eerder zoveel geweld gezien: bomaanslagen, kidnappings en mensen die werden doodgeschoten. Ook liepen we zelf in een hinderlaag van de Taliban. Op een gegeven moment had ik het gevoel dat ik mijn taks qua geweld wel even had bereikt. En dat is opmerkelijk, want Thomas en ik zijn wel wat gewend, aangezien we voor de Arabische Storm ook in conflictgebieden zijn geweest."

“Daarnaast maken kinderen altijd indruk op mij. Zeker als ik zie hoe kinderen dag in en dag uit in een oorlogsgebied moeten leven. Als ik dat soort kinderen tegenkom leg ik altijd de link met de film La Vita è Bella, waarbij een vader zijn vijfjarige zoontje in een concentratiekamp voor de gek houdt, door te doen alsof alles wat zich daar afspeelt een groot schouwspel is. Daar dacht ik over na in Afghanistan: je zal maar kinderen hebben die in dit gebied wonen, hoe zorg je er dan voor dat je kinderen nog levensvreugde hebben? Ik vind dat nogal heftig.”

De volgende keer loopt het misschien wel verkeerd af.

“Wij zaten ruim tweeënhalf uur in een gepantserd voertuig midden in een vuurgevecht. Vanuit het raampje van het voertuig zag ik twee kinderen, een broertje en een zusje van hoogstens negen jaar oud, zich schuilhouden achter een lemen muurtje. Ik wist dat wanneer er een kogel dwars door dat muurtje heen zou gaan, deze waarschijnlijk die kinderen zou raken, terwijl ik veilig en machteloos in dat voertuig zat. De volgende keer loopt het misschien wel een keer verkeerd af en dan raakt zo’n kind gewond. En dat zie je dan ook: kinderen die een ledemaat missen, omdat ze op een mijn zijn gestapt.”

“Ik wil mensen laten zien hoe het is om in een oorlogsgebied te leven. Het is allemaal heel makkelijk oordelen, beoordelen en veroordelen vanuit je eigen comfortzone."

We proberen de werkelijkheid naar de huiskamer te brengen.

"Met dit soort documentaires proberen we zo goed mogelijk om de werkelijkheid, die zich slechts achtenhalfduizend kilometer verderop afspeelt, naar de huiskamer te brengen. De vraag die mij vaak wordt gesteld is of ik het de moeite waard vind: ja, ik vind het de moeite waard om deze verhalen te verzamelen."

“De website missieafghanistan.nl speelt een belangrijke rol in dit project en biedt veel meer diepgang met waardevolle content. De website staat vol met rapporten, analyses, animaties en interviews. In de loop der tijd moet dit een vergaarbak worden voor veteranen, nabestaanden, hulpverleners, journalisten en politici. Daarnaast roepen we nu militairen die in Kamp Holland hebben gezeten op om hun verhaal met ons te delen.”