Een eerlijk gelijkwaardig Nederland. Wij zijn voor. Jij ook?

Een mooie, kleine revolutie in ons denken

  •  
17-02-2018
  •  
leestijd 2 minuten
  •  
72 keer bekeken
  •  
WhatsApp Image 2017-12-28 at 16.40.59
Ik draai een mooie kleine revolutie af. Ik draai een mooie kleine, stille revolutie af. In mijn hoofd welteverstaan.
Nu blijkt dat zelfs de dichter Lucebert serieuze nazisympathieën had, zal ik wel moeten. Zijn biograaf Wim Hazeu heeft moeten overgeven van ellende nadat hij de gewraakte brieven van de jonge dichter las. De maatschappelijke geëngageerde dichter en schilder, de held van de woorden 'Alles van waarde is weerloos' schreef tijdens de oorlog, vanuit Duitsland nota bene 'Eerst wanneer alle Germaanse stammen verenigd zijn zal de Jood geen gelegenheid meer hebben bloed tegen gelijk bloed op te zetten.'
In het discours van vandaag de dag zou er vast een Lucebert-versteher te vinden zijn die op de sociale media duidelijk kan maken dat dit misschien anti-semitistisch lijkt, maar het helemaal niet is, eerder een academische nieuwsgierigheid verraadt naar een rassentheorie in het kader van 'onderzoekt alle dingen, maar behoudt het goede'. Helaas.
We kunnen er niks mooiers van maken. Lucebert was fout. En later werd hij goed. Heel goed. Lucebert liet bij leven al zo vaak een ander licht schijnen op de werkelijkheid dat hij als kunstenaar onsterfelijk werd. En nu, postuum, doet hij het weer. Want net wanneer wij ons verliezen in discussies over wie het foutst is, degene die vijf uur met een racist dineert of degene die voorstelt een aanslag te plegen op Sinterklaas toont Lucebert met zijn foute brieven aan dat het niet alleen maar zinvol vast te leggen wie niet deugt. Het is vooral zinvol vast te stellen dat mensen veranderen. Het kan. Ook minder opvallend dan bij Lucebert, maar het gebeurt, de hele tijd. 
Opvattingen over het opstellen van het burgerlijk huwelijk voor paren van het gelijke geslacht veranderden de afgelopen decennia zo drastisch dat het inmiddels normaal is. Aan transgenders moeten sommige mensen nog zo wennen dat ze zeggen 'we moeten natuurlijk niet doen alsof dit normaal is', maar ik denk dat ik de dag nog meemaak dat er aan de talkshowtafel bij Voetbal Inside een transgender man of - vrouw zit en de anderen aan tafel zullen erkennen dat hij of zij 'eigenlijk heel normaal is'.
Ik heb zelf in het verleden woorden gebruikt in grappen en in liedjes die ik nu niet meer zou gebruiken, omdat de opvattingen over de onschuld ervan veranderd zijn. Eerst bij anderen, van wie ik dan vond dat ze zeurden, en later bij mij, omdat ik moest erkennen dat ík zeurde door vast te willen houden aan iets dat niet deugde, gewoon, omdat het kon, omdat ik het altijd zo had gedaan, omdat wij er thuis niets verkeerds mee bedoelden. 
Hadden we het eerder geweten van Lucebert, dan hadden we hem een beroepsverbod opgelegd en had hij al die mooie werken nooit gemaakt. Maar we wisten het niet, we kenden alleen de Lucebert van na de transformatie. Misschien de moeite waard om de fouterikken van vandaag niet zodanig de mond te snoeren dat we nooit meer zullen horen hoe ze veranderden. Maar dat vergt een mooie, kleine revolutie in ons denken. 
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.