De Lonely Studenten Planet | Op kamerjacht-tips

Vakantie is voorbij. Dat betekent dat er door heel Nederland weer een massale stroom van studenten naar de steden trekt. Als kuddes komen ze jouw stadje binnen hobbelen, of misschien ben je zelf wel zo’n gloednieuw kalfje die op maandagochtend in de trein zit gepropt. Studeren kan alleen maar in de grote steden en dat is vaak niet naast de deur. Maar waar is dat gras eigenlijk groener? Thuis bij je ouders of juist in je eigen stekkie ergens in een vreemde stad? Daar kom je natuurlijk pas achter als je daadwerkelijk een kamer gevonden hebt. En dat is nog een hele klus. Hier een aantal tips:

Yes! Weer een kamer waarop je kan reageren. Dit wordt je 20 ^ste mailtje en je kan je levensverhaal inmiddels wel dromen. Waarschijnlijk krijg je toch geen reactie, dus waarom nog moeite doen? Nee. Fout. Leef je uit, maak er iets leuks van, probeer op te vallen. Want even omgedraaid: dat huis waar jij naar mailt heeft waarschijnlijk al 100 mailtjes gehad. Houd het leuk voor hen én jezelf. Maak er een feestje van, want zo sleep je wél die hospiteeravond binnen.

Wie, wat, waar, hoe. De standaard vragen komen natuurlijk altijd aan bod. Ze willen natuurlijk wel weten welk vlees ze in de kuip halen. Maar blijkbaar is dat heel saai en willen je huisgenoten in spé je beter leren kennen door middel van vragen als ‘Pinguïn of eekhoorn?’ of ‘Als je een potlood in een blender was, hoe kom je er dan uit?’. Hoe creatiever je antwoord, hoe beter je onthouden wordt. En dat is natuurlijk wat je wil.

Ik weet het zelf nog heel goed. Zomer 2014, mijn zoektocht naar een kamer in Tilburg. Ik had geen gratis OV en mocht nog niet zelf autorijden. Bovendien had ik geen enkel idee hoe zo’n kijkavond (of hospiteeravond) nou in zijn werk ging. Als groentje ging ik dan ook samen met pappie en mammie naar mijn eerste kijkavond. Grootste fout ever! Ik belde aan, de deur ging open en reactie numero uno was: ‘Oh, je hebt paps en mams meegenomen?’. Shit, dat was dus niet de bedoeling. Paps en mams mochten samen in de kamer blijven wachten – een half uur lang – terwijl ik ondertussen ondervraagd werd over mijn seksleven en drugsgebruik. Om vervolgens te horen ‘helaas, je bent het niet geworden’. Dat snapte ik achteraf wel.

Je wil natuurlijk wel overkomen als die super, leuke, aardige persoon die super, leuke, aardige dingen wist te vertellen tijdens het gesprek. Je kent het wel, ‘een brutaal mens heeft de wereld’. Nou moet je niet gelijk brutaal gaan schreeuwen, maar af en toe een lief complimentje mag er zeker gegeven worden. Zo bouw je in die schaarse 15 minuten tijd toch een hele sterke band op.

Er is nu eenmaal een groot tekort aan kamers voor studenten. Feit. De kans dat je dan ook een kamer krijgt is één op de ontelbaar getal . En de kans dat je teleurgesteld wordt na een voor jouw gevoel super leuke avond is ook heel groot. Laat je niet uit het veld slaan. Zie het als een leerproces. Door al die verschillende hospiteeravonden leer je precies wat de beste aanpak is. En dat kun je meenemen om de volgende keer weer te shinen.