Column Claudia de Breij | Wonen
12-11-2017
• leestijd 3 minuten
Claudia de Breij schrijft wekelijks een column voor de VARAgids. Hierin speelt actualiteit een belangrijke rol. Ze praat je bij en ze zet je aan het denken. Deze week: Wonen.
Wonen
Als u ook weleens genoeg hebt van wezenlijke informatie en belangrijk nieuws, kan ik u van harte aanbevelen te doen wat ik doe als er geen klimaatangst of oorlogsdreiging meer bij past in het vermoeide hoofd: woonprogramma’s kijken.
Niets ontspant mij meer.
Ik kijk álles. Britse stellen die een nieuw huis zoeken, bijvoorbeeld. Zoals je bij nieuws, echt nieuws, over een aanslag bijvoorbeeld, steeds wilt weten hoe het nu is afgelopen en wat de huidige stand van zaken is, maakt het hierbij geen hol uit: de stellen wonen ten eerste op een heel ver, bijna niet meer bij de EU behorend eiland en ten tweede zijn de afleveringen die ik kijk meestal uit 2003. Dus waarschijnlijk zijn de kinderen die op mijn scherm nog door de geheel uit lamastront opgetrokken klimaatneutrale tipi scharrelen inmiddels het huis uit, is het stel in kwestie uit elkaar en is de tipi verworden tot een composthoop.
Ook Amerikaanse klussers zie ik graag. De Bouwbroers bijvoorbeeld, twee in de Mattel-fabriek gebakken Barbie-jongens die Barbiehuizen voor Barbiestellen verbouwen en verkopen. Maar dan met mensen. De ene broer klust om het oude huis verkoopbaar te maken, de andere broer gaat met het saaie stel op zoek naar een nieuwe woning. Alles is van kunststof, ook de Gerard Joling-witte tanden van de broers.
Maar – al heb ik niks tegen buitenlanders ofzo – het allerliefst zie ik woonprogramma’s van Hollandsche makelij. Natuurlijk
Eigen huis en tuin
, een klassieker. Maar als
Eigen huis en tuin
de Beethoven onder de woonprogramma’s is, dan heb ik nu de Lady Gaga gevonden in mijn nieuwe, allerlievelingste lievelingswoonshow:
VT Wonen
. Er zijn meerdere titels met
VT Wonen
erin, en ze zijn allemaal even heerlijk. ‘Verbouwen of verhuizen’ heet er een, en de andere geloof ik ‘weer verliefd of je eigen huis’ maar ik zie nooit een verschil.
Het procedé is namelijk altijd hetzelfde: saai stel wil de woonkamer veranderen, maar vindt dat ze een totáál verschillende smaak hebben. Hippe stylist neemt ze mee naar spuuglelijke woonwinkel (toevallig altijd Eijerkamp).
Stel mag, los van elkaar, een kamertje vullen met hun lievelingsmeubels. Als ze elkaars kamertje zien, zeggen ze dat de ander het helemaal verkeerd heeft gedaan, maar de stylist ziet allang wat wij thuis ook zien: alles van Eijerkamp past prima bij elkaar.
Stylist besluit eenmaal in het huis dat er ook ábsoluut iets aan de trap moet worden gedaan (er is nooit iets mis met de trap. Wat maakt een trap ook uit? Kijk naar je eigen trap. Fuck de trap). Goddank zijn de mannen van Upstairs traprenovatie stomtoevallig altijd in de buurt.
Het eindigt zoals het hoort: met een gelukkig stel in een huis dat er, voor de liefhebber van het genre, iets leuker uitziet dan voorheen. Wat maakt dit programma dan toch zoveel beter dan alle andere? Brand. Viktor Brand. De presentator. Viktor Brand is altijd enthousiast, grappig, empathisch en lijkt permanent ontzettend goed in zijn vel te zitten.
Het is dat ons huis zo fijn is, anders zou ik mijn trap laten renoveren omdat het me zo gezellig lijkt om Viktor Brand over de vloer te hebben.