Onmenselijke natuur: deze adembenemende landschappen zijn nog ongerept

Ruta de Los Parques de la Patagonia, Chili
Zeventien nationale parken in één route klinkt als een onmogelijke opgave, maar in  Chili  is alles mogelijk. Het land kent absoluut geen tekort aan nationale parken en met deze route zie je ze allemaal: de Ruta de Los Parques de la Patagonia. Onderweg wachten zoutvlaktes, torenhoge bergpieken en prachtige, azuurblauwe meren met op de achtergrond met sneeuw beklede fjorden je op. Klinkt dit goed? Het wandelpad door het adembenemende land is zo'n 2.700 kilometer lang. De route, die te vergelijken is met de afstand tussen Amsterdam en Marokko, begint vanaf het midden van Chili en loopt tot het zuidelijkste puntje . De route zelf is uiteraard wel gedeeltelijk aangelegd, maar toont je allerlei plaatsen waar de natuur echt, maar dan ook echt, niet door de mens geschonden is.

Patagonië , de zuidelijke regio van dit  Zuid-Amerikaanse  land, bied je een onbewerkte natuur dat geen weerga kent. Deze regio wordt ook wel een van de allerlaatste wildernissen op aarde genoemd. En terecht. De voornaamste inwoners in dit gebied zijn dieren. Waar in Nederland zo'n 504 inwoners per vierkante kilometer wonen, vind je er in dit gebied maar één. Hallo, ultiem ontsnappingsplekje! Vergeet het drukke stadsleven en begeef je in een stuk natuur waar frisse lucht nog echt frisse lucht genoemd kan worden. Het wandelpad is niet bepaald iets voor de beginnende hiker. Op een andere manier het gebied verkennen? Check dan deze route .

Manu National Park, Peru 
Denk je aan een onaangetaste natuur, dan denk je al snel aan een nationaal park. Het begrip 'biodiversiteit' zie je nergens beter in actie dan in dit park in het zuidoosten van Peru . Vanaf 1977 is het gebied door het UNESCO erkend als biosfeerreservaat. Dit gigantisch, groene nationaal park heeft een verbluffende variëteit aan planten- en diersoorten. Het is het toonbeeld van de Amazone en de verblijfplaats voor onder andere de rode huilaap die je hieronder ziet. Naast de huilaap kent dit gebied reuzenotters, capibara's, peccaries, tapirs, jaguars, kaaimannen, dertien verschillende apensoorten, meer dan duizend soorten vogels en meer dan 1300 soorten vlinders.

Het park, dat allerlei natuurwonderen bevat, dekt een gebied dat overeenkomt met de helft van Zwitserland. Het is in drie zones verdeeld. Zo is er een 'culturele zone', een 'gereserveerde zone' en een 'beperkte zone'. Denk je aan een bezoekje aan dit park? Bezoekers mogen de culturele zone zelfstandig betreden. Hier heten de gemeenschappen toeristen welkom. Als je naar de gereserveerde zone wil, is toegang alleen mogelijk via een zeer klein aantal reisorganisaties die daar mogen opereren. In de beperkte zone mogen maar een beperkt aantal mensen komen, namelijk de inwoners van het gebied. Dit gebied is dus niet toegankelijk is voor toeristen. 

Salar de Uyuni, Bolivia
Een heldere, surrealistische witte wereld met meer dan een snufje zout; het onmetelijke grote Salar de Uyuni in Bolivia  dat oogt als een witte woestijn. Met een grootte van om en nabij 12.000 vierkante kilometer is het één van de grootste zoutvlaktes ter wereld. Het reusachtige niemandsland bevat zo'n tien miljard ton zout. Dit landschap is zo oogverblindend helder dat een zonnebril meenemen geen overbodige luxe is. Voor fotografen is dit gebied een walhalla, voornamelijk als het net heeft geregend. De zoutvlakte is namelijk op z'n mooist tijdens het regenseizoen tussen december en april. Een flinterdun laagje water werkt na een regenbui als een spiegel op de spierwitte ondergrond. 

Het is misschien moeilijk voor te stellen dat deze grote vlakte ooit onderdeel was van een immense zoutzee. Maar niets is minder waar. Ooit, zo'n 40.000 jaar geleden, lag hier het enorme Minchinmeer. Het meer verdween en liet het Lago Poopó, het Lago Urú-Uro en zoutvlaktes, zoals de Salar de Uyuni, achter. Op deze zoutvlaktes is de zoutlaag op sommige plekken wel zo'n 20 centimeter dik. Wil je het gebied verkennen? Dan kun je het beste een jeep huren. 

De rode duinen van Sossusvlei, Namibië.
De spectaculaire Sossusvlei , een kleivallei in het midden van de Namibwoestijn, is een ongetekend schilderij. Het ligt in het grootste beschermde gebied van Afrika, namelijk het Namib-Naukluft National Park in Namibië . De Sossusvlei, gekenmerkt door de omliggende rode duinen, is een grote, witte zout- en kleipan. Het is  één van de mooiste plekken van Namibië . De duinen eromheen behoren tot de hoogste duinen ter wereld. Met hun bijna 400 meter zijn de duinen een attractie voor fotografische liefhebbers. Vooral in het prachtige ochtend- en avondlicht kun je hier fantastisch mooie foto's maken. 

Sossusvlei vertaalt zich letterlijk naar 'doodlopend moeras', omdat het de plek is waar de duinen bij elkaar komen om te voorkomen dat de Tsauchab-rivier verder stroomt. Dat betekent echter niet dat je hier zomaar water moet verwachten. Vanwege de droge omstandigheden in de Namibwoestijn stroomt de rivier zelden zo ver en blijft de pan de meeste jaren kurkdroog. Op het moment dat de pan zich tijdens een uitzonderlijk regenseizoen vult met water, trekt het bezoekers van over de hele wereld. Dit bijzondere moment levert dan ook net zulke bijzondere plaatjes op. Fotografen worden verwend met een glasachtig 'meer' met reflecties van de omliggende duinen. Wanneer de pan vol is, kan het wel een jaar lang water vasthouden. Ondanks de barre woestijnomstandigheden vind je in de vallei een grote verscheidenheid aan planten en dieren, die zich hebben weten aan te passen om te overleven. 

Het Tibetaans hoogland
Kun je je voorstellen dat je drie weken moet reizen naar een plek vanaf de bewoonde wereld? Het kan echt! Het Tibetaans hoogland, een enorm hoog plateau in Centraal-Azië en Oost-Azië , is één van de meest afgelegen plekken op aarde. Als je hier wilt komen, reis je in totaal drie weken vanaf de dichtstbijzijnde steden Lhasa of Korla. Van de tijd die je onderweg bent, leg je het grootste deel met de voet af. Geen reizen-voor-dummies plek dus. Met een gemiddelde hoogte van 4,5 kilometer boven zeeniveau wordt het Tibetaanse hoogland ook wel het 'dak van de aarde' genoemd. Het is het hoogste en grootste plateau op aarde. De oppervlakte van dit gebied is maar liefst 2.500.000 vierkante kilometer.

Het hoogland behoort voor het grootste deel tot de Tibetaanse autonome regio en tot Qinghai in het westen van China . Het hoogland herbergt een enorm aantal gletsjers. Aan de kant van China alleen al liggen zo'n 37.000 gletsjers. Vanwege de gletsjers dient het plateau als een soort 'watertoren'. Het slaat enorm veel water op en houdt de stroming de binnenlanden in stand. Het Tibetaanse hoogland is hierdoor erg gevoelig en kwetsbaar voor de wereldwijde klimaatverandering. Niet alleen kent het gebied veel gletsjers, het hoogland wordt omringd door de meest imposante bergketens. Deze ketens omvatten de twee hoogste toppen ter wereld, namelijk de Mount Everest en K2. 

Maar waarom is het zo moeilijk om op zoek te gaan naar 'onaardse' plekken? Ergens is het gek dat de mens nog op zoek moet gaan naar een stuk door henzelf ongeschonden natuur. De hand van de mens heeft veel veranderd aan hoe de aardbol er ooit uit moet hebben gezien. En dat is geheel logisch, toch? Of niet. Het idee dat de natuur een gift is voor de mens om mee te doen wat we ook maar willen is een beetje gek. Eigenlijk is het nog gekker dat we de mens vaak als ‘los’ zien van de natuur. Als klimaatverandering iets bewijst is dat we er juist wel onderdeel van zijn! Denk bijvoorbeeld aan de klimaatcrisis en aan het broeikaseffect dat hierboven werd genoemd. Wat wij doen met de natuur heeft invloed op hoe de aarde er in de toekomst uit gaat zien. Hoe hoop jij dat de aarde eruitziet over 20 jaar?