Deze woestijn telt honderden diepblauwe lagunes

Naar welk paradijs je kijkt? Naar het Lençóis Maranhenses National Park, aan de noordoostelijke kust van Brazilië om precies te zijn. Elk jaar tussen januari en juni vullen zandduinen zich hier met regenwater. In de maand juli houd je dan kristalheldere, natuurlijke zwembaden over waar je een heerlijke duik kan nemen. Tegen zo'n turquoise bad van 31 graden Celsius zeg je echt geen nee.

Sommige duinzwembaden zijn zelfs negentig meter lang en drie meter diep. Maar helaas is het in oktober weer uit met de pret. In deze periode worden de windvlagen namelijk heftiger en vagen de sporen van dit laguneparadijs weg.

Dit golvende landschap is natuurlijk niet uit de lucht komen vallen. Alhoewel, de poelen zijn ontstaan door regenwater, dus in dat geval wél. Verder zit het als volgt: er lopen twee rivieren door het Lençóis Maranhenses-park, die zand van het binnenland naar de Atlantische Oceaan duwen. Hierdoor ontstaan er ophopingen van aarde langs de Braziliaanse kust. Ook zorgen sterke winden vanuít de Atlantische Oceaan dat zand landinwaarts verschuift. Deze bewegingen in het zand zorgen uiteindelijk voor het ontstaan van deze bijna onwerkelijke zandduinen.

Lençóis Maranhenses oogt misschien als het perfecte woestijngebied, maar we moeten je teleurstellen: het is geen woestijn. Het nationale park kent namelijk te weinig regenval om tot woestijn te mogen worden gerekend.

Zelf het park bezoeken? Je moet er wat voor over hebben om kopje onder te kunnen gaan in deze schitterende lagunes. Het park is namelijk zo’n 1500 km² groot. De enige optie om de duinen te bereiken, is per jeep of per auto met vierwielaandrijving. En regel vooral een gids, want je raakt vrij snel verdwaald in dit gigantische gebied waarin referentiepunten ontbreken.