Oceaanwetenschappers kunnen hun geluk niet op. Ondanks dat ze dankzij quarantainemaatregelen net als vele anderen hun werkzaamheden tijdelijk moeten uitstellen, biedt diezelfde lockdown precies dat waar menig mariene bioloog enkel van kan dromen: stille wateren.
Ruis
Een oceaan zonder ruis of geluidsoverlast veroorzaakt door de mens. Over hoeveel eeuwen geleden hebben we het dan wel niet? Een compleet geruisloze zee is tegenwoordig nog ondenkbaar. Toch maakt de huidige situatie dat motorisch geluidshinder tijdelijk is gekelderd. Wereldwijde in- en export is afgenomen en de oceanen worden nauwelijks nog door cruiseschepen bevaren. Deze ontwikkeling is goed voor een terugloop van enkele decibellen onder water. En al lijkt dat misschien weinig, voor walvissen en andere mariene zoogdieren is het een wereld van verschil.
Walvisgezang is het geluid dat walwissen produceren om met elkaar te communiceren. Veel walvissoorten ondervinden echter hinder aan het laagfrequent geluid dat motorische schepen verspreiden. Omdat deze menselijke stoorzender tegenwoordig niet meer uit de oceaan is weg te denken, hebben veel walvissen hun zanggedrag hierop aangepast. Oftewel, ze communiceren véél minder met elkaar. Wetenschappers verwachten dan ook een flinke toename in gezang nu deze gigantische wezens tijdelijk minder overlast ondervinden. Wereldwijde mariene biologen zetten alles op alles om van deze unieke omstandigheden gebruik te maken. Ze verrichten eindelijk het onderzoek dat voorheen nauwelijks mogelijk leek: het effect van stillere wateren op het leven dat deze herbergen.