Asturiaanse cidercultuur: wordt specialist voor je eerste slok

De Britten slaan er pinten van achterover. In Nederland is de cider eigenlijk pas net in opmars en kennen we voornamelijk de mierzoete versie uit een flesje. In Noord-Spanje gaat het echter verder dan simpelweg bestellen en opdrinken. Wil je voorkomen dat de hoogstwaarschijnlijk grijze en bovenal norse barman openlijk met zijn ogen rolt? Dit is wat je hoort te weten over sidra.

Het brouwen en drinken van sidra is een traditie die stamt uit het noorden van Spanje. Men consumeert het drankje dan ook ten overvloede in Galicië, Cantabrië en in Spaans-Baskenland. In deze laatste regio spreekt men niet van sidra maar van sagardoa. Het hart van de cidercultuur is echter Asturië, met als epicentra de plaatsen Nava en Villaviciosa. De sidra-productie in Asturië gaat terug tot in de eerste eeuw. De aan de Atlantische Oceaan gelegen regio kent veel meer regen dan de rest van het land. Het telen van druiven gaat hier dan ook niet al te best. Appels daarentegen, doen het fantastisch.

Het oogsten van de appels gebeurt in de herfst, waarna ze ongeveer zes maanden worden gefermenteerd. Hiervoor wordt alleen het natuurlijke gist uit de appels gebruikt en absoluut geen extra suiker toegevoegd. Eenmaal klaar om te drinken is het amberkleurige drankje troebel en bevat het nog sediment. De sidra heeft een scherpe, droge en licht zure smaak. Eigenlijk gebeurt er dus niet zoveel bijzonders mee. Maar het drinken ervan, is een andere zaak.

Klaar om een Asturiaanse sideria in te stappen? Dit is wat je moet weten als je niet in het middelpunt van de belangstelling wil staan. Tenzij je graag een flink aantal Spaanse señors aan het lachen wil maken natuurlijk.

1. Sidra drink je rechtstreeks uit het vat óf je nuttigt een hele fles. 

In sommige Siderias tapt men glazen uit gigantische kastanje houten vaten. In andere schenken ze de sidra uit glazen flessen. In het tweede geval is het bestellen van slechts één glas geen optie. Het is alles of niets. Wil je een sidra? Dan krijg je de hele fles.

2. Sidra schenk je niet zelf in.

En met goede reden. Het inschenken van sidra is een hele kunst, hier heb je dan ook een getrainde escanciador (escansiar = inschenken) voor nodig. Met rechte rug, gestrekt arm en serieuze gezichtsuitdrukking schenkt deze ober de sidra van meer dan een meter hoogte in het glas. Dit doet hij zonder ook maar één druppel te morsen, wat wel het geval is, als jij hetzelfde probeert.

3. Sidra drink je in één slok weg.

Doordat de escanciador de sidra vanaf grote hoogte inschenkt, klettert de drank met kracht in het glas. Hierdoor komt er veel lucht bij waardoor de sidra het best tot zijn recht komt. Je dient het glas dan ook gelijk in één teug leeg te drinken. Wacht je te lang? Lees: meer dan een paar seconden? Dan zijn de bubbels er alweer uit en slaat de drank volgens de Asturianen dood.

4. Ho, maar wacht! Niet het laatste beetje…

Schrik niet als je je bargenoten het laatste restje sidra uit hun glas op de grond ziet gieten. Zoals de meeste tradities in Spanje, is het drinken van sidra een groepsactiviteit. Sidra-glazen worden daarom vaak onderling gedeeld. Het laatste restje drank wordt gebruikt om de rand van het glas ‘schoon te spoelen’. Wat nou onbeleefd. Typische siderias hebben zelfs een gootje onder de bar lopen waar men dit restje in kan deponeren.

5. Van sidra hoor je te genieten.

Nu je glas echt leeg is, heb je natuurlijk alweer zin in de volgende. Daar heb je die escanciador dus weer voor nodig. Moet je deze dan elke keer weer naar je tafel roepen? Het antwoord is ja. Maar geen zorgen, word niet ongeduldig en leun lekker achterover. De escanciador heeft namelijk een soort zesde zintuig voor het signaleren van lege glazen.

Je helemaal onderdompelen in de Asturiaanse cidercultuur? In het eerste weekend van juli vindt in Nava een waar sidra-festival plaats: schenken en t​​​​​anken maar.