De lat voor de andere hiphopfestivals is bijzonder hoog gelegd
Het zal je als festivalorganisatie maar overkomen; niet één, maar twee headliners die hun show cancelen. Woo Hah overkwam het en moest een streep door de namen van Future en Mac Miller zetten. Gelukkig was de rest van de line-up bepaald niet onverdienstelijk en waren er ook twee vervangers geregeld, dus er was nog zat moois om te aanschouwen op de vier podia. Want waar kan je nou op één dag genieten van optredens van ScHoolboy Q, Young Thug, A$AP Ferg en nog veel meer namen? Nou, in Tilburg dus.
Het spits op het grote buitenpodium wordt afgebeten door
Kevin Gates
, de man die het begrip familieliefde een hele nieuwe betekenis heeft gegeven. Het aanwezige publiek moet nog duidelijk warmdraaien en Kevin Gates ook. Het hele optreden komt hij een tikkeltje timide over. Wanneer er voor de eerste keer gesprongen wordt door het publiek op ‘2 Phones’ schrikt Kevin Gates er zelfs een beetje van en schiet hij in de lach. Wat vooral in positieve zin opvalt is dat Gates’ stem live nagenoeg hetzelfde klinkt als op tracks. Wat iets minder opvalt – maar wel heel tof is - is dat Gates’ dj zo nu en dan drums op de MPC speelt om de rapper te begeleiden. Tijdens afsluiters ‘Really Really’ en ‘I Don’t Get Tired’ lijkt iedereen warmgedraaid, maar dan is Kevin Gates alweer klaar. Zijn optreden was steady, maar niet eentje voor in de geschiedenisboeken.
Op de overdekte FunX stage staat iets later
Woodie Smalls
geprogrammeerd. Ook al treedt hij op in Nederland, zal het door de vele aanwezige Belgen toch ergens voor Woodie voelen als een thuiswedstrijd. Hij begint relatief rustig, maar de laatste paar tracks is het publiek een collectieve springende mensenmassa. Bij zijn laatste nummer ‘Go Crazy’ wordt het publiek in tweeën gesplitst en ontstaat er zelfs een heuse wall of death. Tussen zijn tracks door praat Woodie Smalls opvallend genoeg enkel Engels, maar iedereen
swallows it like sweet biscuit
.
Op datzelfde podium mag daarna de man van het moment
Sevn Alias
zijn kunsten vertonen. Alias heeft dit jaar al naam gemaakt als live-act en voor de gelegenheid heeft hij ook nog een blik gastartiesten opengetrokken voor zijn zogenoemde XL-show. Waar eigenlijk alle rappers hun bekendste werk voor het laatst bewaren, doet lefgozer Sevn zijn grootste hits ‘Ma3lish’ en ‘Kiffesh’ al vroeg in zijn set. Dat dit geen afbreuk doet aan de mate van turnupness, is de verdienste van Sevn Alias zelf. Al helpt het natuurlijk wel dat Hef, SBMG, D-Double, Kevin en Jairzinho ook nog het podium opkomen om hun steentje bij te dragen aan het slopen van de tent. Summer 16 lijkt vooralsnog de zomer van Sevn Alias te worden.
Door een gebrek aan voldoende wc’s en een lange wachtrij voor een aangebrande hamburger mis ik een groot deel van het optreden van Tyler, the Creator, maar
Miggs de Bruijn
staat even verderop op the Parking Lot het raarste optreden van de dag te geven. In het begin lijkt het alsof men weinig zin heeft in Miggs, maar bij de eerste onverwachtse tonen van ‘Trapspot’ staat het podium ineens vol met 30 losgeslagen jongens uit het publiek waardoor Miggs op een verhoging moet staan om überhaupt nog zichtbaar te zijn. Een podium op een podium als het ware. Podiumception. Hierna moet er hard gewerkt worden om iedereen weer van het podium te krijgen om ruimte te maken voor twee dames uit het publiek om een danswedstrijd uit te vechten op ‘Oeh Le Le’. Als er geen tweede dame blijkt te zijn die wil dansen, wordt het publiek voor stiff uitgemaakt en de mensen hier zijn daar duidelijk niet van gediend. Nog voordat de onvrede écht zichtbaar wordt, wordt Miggs’ Afrika-themesong uit zijn 101Barz sessie ingezet en is iedereen het in alle enthousiasme weer vergeten. En hoe sluit de man uit 040 af? Niet met eigen materiaal, maar gek genoeg met ‘Panda’. Ik had dit niet willen missen, maar potverdikkeme, wat was dit raar.
Na Miggs de Bruijn blijft de stage van the Parking Lot wederom in Brabantse handen, want
Braz
mag het stokje overnemen. Na zijn imitaties van de afgelopen weken kan hij nu zijn eigen stem laten horen, alleen werkt in het begin zijn microfoon helaas niet bepaald mee. Het moment van de show is wanneer zijn laatste wapenfeit ‘Testosteronbommen’ inzet. Mocromaniac en Pietju Bell doen ook hun verse (Fresku kon er niet bij zijn) waarna er iets legendarisch gebeurt; incognito cultheld Killer Kamal stapt on stage. Althans, wanneer de verse van Killer Kamal begint, komt een man gehuld in een gewaad en bivakmuts het podium op. Hierop besluit de eerste rij weer het podium op te springen met een complete rwina als gevolg.
Het vierde podium wat hier nog niet voorbij is gekomen, is de Bax Music Stage. Dat is een hele grote zaal, maar wanneer Young Thug optreedt, blijkt zelfs dat te klein te zijn voor de ATLien. Gevolg; de zaal is te vol om dit geweld mee te maken. Een schrale troost is wel dat de vrienden van 3voor12 het optreden hebben vastgelegd en dat kan je
hier
terugkijken. Vanbinnen huil ik Thuggertranen, maar aangezien ik geen ezel ben die zich twee keer aan dezelfde steen stoot, ben ik wel ruim op tijd voor de show van
A$AP Ferg
. Als je ook maar een streepje internetbereik had afgelopen dagen, dan weet je waarschijnlijk al wat voor heftige kippenvelturnup daar heeft plaatsgevonden. Na een zooi van zijn eigen tracks te doen en een eerbetoonmomentje aan de overleden A$AP Yams, komt ineens zijn kompaan A$AP Rocky het podium opgerend. Tel daarbij op dat Young Thug, Tyler, the Creator en ScHoolboy Q ook nog over het podium banjeren en het is niet gek dat dit moment het wereldwijde web over gaat. Zoveel zwaargewichten op één podium moet wel de natte droom van elk festival zijn, want dit zullen veel mensen die erbij waren later vertellen aan hun kleinkinderen.
Ga er maar aanstaan.
ScHoolboy Q
heeft gezien hoe schandalig hard het los ging bij A$AP Ferg, maar hij moet toch echt Woo Hah afsluiten. Dat zijn optreden uitmondt in een bescheiden teleurstelling is dan eigenlijk ook niet zo gek. Maar het zit hem ook niet mee; zijn vaste dj bleef thuis vanwege problemen met het regelen van een visum, waardoor er een producer achter de decks staat die niet weet waar elk knopje zit. Daarnaast lijken ScHoolboy’s stembanden ook niet bepaald in vorm te zijn, waardoor hij niet krachtig klinkt en dit gaat weer ten koste van de energie. Het is helaas tekenend dat het publiek het meest los lijkt te gaan op ‘m.A.A.d. city’, een track van zijn labelgenoot Kendrick Lamar. Aan zelfreflectie in ieder geval geen gebrek bij de man uit Los Angeles, want aan het einde van zijn optreden biedt hij zijn excuses aan en zegt ie dat hij het in december goed komt maken met een show in Nederland.
Ondanks de tegenvallende afsluiter, kan Woo Hah terugkijken op een geslaagd festival. De line-up bestond grotendeels uit grote Amerikaanse namen die er ook zin in leken te hebben, met A$AP Ferg (en A$AP Rocky) als absolute hoogtepunt. In vlagen waren de weergoden labiel en gingen ze van zonnestralen naar regenkots real quick, maar het grootste deel van de dag werd men gezegend met best lekker weer. Valt er dan helemaal niks aan te merken op Woo Hah? Nou, dat wel. Het terrein was op een hele kleine uitbreiding na precies hetzelfde als vorig jaar, maar toen waren er 6.000 mensen en nu maar liefst 11.000. Dit heeft als gevolg dat er voor het terrein een rij van Disneylandachtige proporties staat om binnen te komen. Ook waren er te weinig wc’s op het terrein en iedereen weet dat turnen het makkelijkst gaat met een lege blaas. Los van dat smetje was het één en al feest in Tilburg en is de lat voor de andere hiphopfestivals bijzonder hoog gelegd.