Er is geen plek meer voor 'ja, maar...'

Sinds 7 oktober en de hondsdolle wraakacties van het Israëlische leger hoor ik een bepaalde groep mensen bij herhaling verkondigen 'ja, maar...'. 

Het is nu even heel simpel, dat 'ja, maar....' is niet aan de orde. Ik heb Jan Modaal overigens nooit gehoord op 6 oktober. Noch op 5, 4, 3, 2, 1 en alle andere voorgaande data, vanaf Herzls' droom tot aan de terroristische aanslagen gepleegd door de Irgun en Hagana, die door de Yishuv militanten en ga zo door. 

Er is en was nimmer geen 'ja, maar...'. 

Terwijl wij hier één van de grootste volkerenmoorden in stelling brachten op een groep joden, hebben we sindsdien zeer terecht afgesproken dat wij dit 'nooit meer' willen. Dus ook niet in Rwanda. Nee, ook niet in Oekraïne en nee, ook niet in Zuid-Afrika, noch in het Amerika van the Civil Rights Movement en later in Brazilië bij het optreden in Carandiru en de Rodney King rassenrellen in Amerika. Nee, ook niet bij de War on Terror waarbij naar verluidt meer dan 4 miljoen mensen omkwamen, in onder andere Afghanistan en Irak. 

Er is ook nu simpelweg geen ruimte voor het discours van 'ja, maar'. Er geldt geen enkele en, ik herhaal, geen enkele 'ja, maar' op dit moment. Ook niet dat stoeptegelverhaal waar men over blijft vallen en over de zogenaamde Woke-universiteiten. 

Er valt nu - en overigens al véél langer - over heel veel zaken simpel geen 'ja, maar' meer te zeggen. Er is een koloniale staat gesticht ten koste van de Palestijnen en dit is het voortbrengsel ervan. Er vallen thans heel veel doden en de gevolgen zijn desastreus en niet te overzien. 

Johan Derksen, die normaliter toch met wat meer conservatisme en oer-Hollandse boerenverstand reageert, verkondigde deze week zijn begrip voor de demonstranten. 

Zelfs een Piers Morgan, die vaak een prozionistische koers vaart, haalde stevig uit naar een Israëlische woordvoerder en voelde hem zeer kritisch aan de tand. Zij die immer hun mond vol hebben van het 'meest morele leger ter wereld' toen Piers hem stellig bleef vragen naar het aantal burgerslachtoffers dat nu op 35.000 staat. 

En dan was daar het nog het hachelijk moment van Frits Barend deze week die de kroon spande door te zeggen dat ze in Gaza zelfs busverbindingen(!) hadden en kinderen naar school gingen! Alsof de mensen in Gaza in een openlucht concentratiekamp van Disneyland leefden, hulde aan de Israeli's!  

Dit is het leven dat de Palestijnen nu al meer dan driekwart eeuw leven. Een leven van onderdrukking, dood en verderf.  Het is dan immer fascinerend dat het pro-zionistische kamp zijn confirmation bias nog levend probeert te houden en een gaatje tracht te vinden met 'ja, maar...'. Heel simpel: dat is er niet. 

Zoals het Engelse spreekwoord luidt: "If it looks like a duck, swims like a duck, and quacks like a duck, then it probably is a duck." Semantiek en dergelijke gaat het allemaal niet meer redden. Er staat een volk terecht en wij, wij hebben dit toegelaten én zelfs kunnen aanschouwen vanuit onze luie zetels...